Valley Railroad Bridge, Salem

Valley Railroad Bridge lub Gish Branch Bridge to zabytkowy wapienny most łukowy położony nad Gish Branch w Salem, w stanie Wirginia. Został zbudowany w 1873 roku przez firmę Claiborne Rice Mason, pod kierunkiem Thomasa Menifee, inżyniera i pracownika firmy Mason. Mason stał na czele konsorcjum, którego celem było połączenie głównych linii kolejowych północy i południa w Salem w Wirginii, a konkretnie połączenie Atlantic, Mississippi and Ohio Railroad z Baltimore and Ohio Railroad - dwóch głównych linii kolejowych tamtych czasów.

Menifee i inni członkowie syndykatu masońskiego rozpoczęli prace 20 maja 1873 roku. Do końca listopada 1874 roku podłoże drogi zostało wyrównane od granicy hrabstwa Botetourt do obrzeży Salem, na południe od Gish Branch, nazwanej tak ze względu na przecięcie się z zagrodą farmera Johna Abrahama Gisha, jednego z wielu niemieckich osadników w tym regionie. Wszystkie główne przeprawy przez strumienie były gotowe i czekały na dodatkowe fundusze. Jednak panika finansowa we wrześniu 1873 roku i wynikająca z niej depresja skłoniły syndykat Mason do rezygnacji z połączenia Salem i Lexington. Obecnie most Gish Branch Bridge jest ważnym elementem dziedzictwa kolejowego Doliny Roanoke. Jest to największa z trzech zachowanych konstrukcji łukowych zbudowanych przez Menifee; pozostałe konstrukcje oraz znaczna część ukończonego torowiska uległy zniszczeniu z upływem czasu i postępującą zabudową mieszkaniową w tym rejonie.

Most Kolejowy w Dolinie jest jednoprzęsłowym, kamiennym obiektem o sklepieniu kolebkowym. Konstrukcja mostu to półkoliście sklepiony tunel biegnący przez nasyp ziemny wykonany przez człowieka. Most jest architektonicznie znaczącą pozostałością niezrealizowanego projektu transportowego z okresu odbudowy po amerykańskiej wojnie secesyjnej. Linia kolejowa Valley Railroad nigdy nie została doprowadzona do Salem, dlatego most, zbudowany w 1873 roku, nigdy nie spełnił swojego zamierzonego celu.

W 2009 r. most został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków. Długość sklepionej konstrukcji wynosi 69 stóp, nie licząc spłaszczonych, schodkowych ścian skrzydłowych na obu końcach. Rozpiętość łuku wynosi 12 stóp, a zworniki na każdym końcu beczki znajdują się 15 stóp nad potokiem. Bloki wapienne, które prawdopodobnie wydobyto w pobliżu, są kwadratowe, o chropowatych powierzchniach i ułożone w wyraźne ciągi. Kamienie w ścianach bocznych są dość duże - mają do 4,5 stopy długości, 26 cali wysokości i być może 2 lub więcej stóp szerokości. Voussoirs - kamienie w obrębie sklepienia - są mniejsze i węższe, na zewnątrz wyglądają jak jednolite, prawie kwadratowe kliny. Na zewnątrz sklepienia ściany spandreli wznoszą się aż do szyny kolejowej, gdzie górna warstwa bloków wapiennych, wystających nieco poza pionową płaszczyznę spandreli, tworzy parapet wznoszący się ponad szynę kolejową. Chropowate powierzchnie kamieni są formą boniowania, które ma nadać konstrukcji antyczny wygląd.