Jugtown Pottery, Seagrove

Jugtown Pottery została założona w 1921 r. przez Jacques'a i Julianę Busbee, artystów z Raleigh w Karolinie Północnej, którzy w 1917 r. odkryli pomarańczowy talerz do ciasta i wyśledzili jego pochodzenie w hrabstwie Moore. Tam odkryli lokalną tradycję produkcji ceramiki użytkowej w pomarańczowych, glinianych i solnych szkliwach. Busbeesowie dostrzegli szansę na uratowanie ginącego rzemiosła i w 1918 roku założyli sklep w Greenwich Village w Nowym Jorku, aby sprzedawać ceramikę. Garncarze, z którymi współpracowali przez lata, to między innymi J.H. Owen, Charlie Teague i Ben Owen.

Jacques zmarł w 1947 roku. W 1960 roku John Mare kupił Jugtown Pottery i zatrudnił Vernona Owensa jako miotacza Jugtown. Po nagłej śmierci Mare'a i Juliany w 1962 roku Owens wydzierżawił firmę i prowadził ją przez sześć lat, aż została sprzedana organizacji Country Roads, Inc. działającej na rzecz zachowania rzemiosła ręcznego.

Pod kierownictwem Country Roads Nancy Sweezy pełniła funkcję dyrektora i garncarza. Sweezy zmieniła szkliwa gliniane na ołowiowe, a następnie opracowała nową linię szkliw wysokotemperaturowych, aby uczynić je bezołowiowymi. Opracowała również zupełnie inną linię złożonych kolorów, w tym Blueridge Blue, Cinnamon, inny Tobacco Spit, Mustard i Dogwood White. Sweezy stworzyła również program praktyk zawodowych, w którym w latach 1969-1980 wzięło udział ponad trzydziestu studentów garncarstwa.

W 1983 roku Country Roads przeniosło się do innego projektu, a Vernon Owens kupił Jugtown. Od tego czasu prowadzi je wraz z żoną Pam Owens. W 1988 roku Pam i Vernon otworzyli Muzeum Jugtown. W 1999 r. Jugtown Pottery zostało wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków. Wpis obejmuje salę sprzedaży z bali, tokarnię z bali z dołączonym młynem ślimakowym, przeszklarnię z ramą i dwa piece pod wiatą, wszystkie zbudowane około 1921 roku, oraz dom dobudowany do kompleksu około 1924 roku.

Jugtown Pottery znajduje się w pobliżu Pottery Road na North Carolina Highway 705, w okolicy znanej z wielu garncarni.