South Hadley Canal, Holyoke

Kanał South Hadley był kanałem biegnącym wzdłuż rzeki Connecticut w South Hadley w stanie Massachusetts. Był to najwcześniejszy kanał żeglowny w Stanach Zjednoczonych, którego eksploatacja rozpoczęła się w 1795 roku. Został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków jako South Hadley Canal Historic District.

Początki kanału sięgają lutego 1792 r. kiedy to czołowi obywatele zachodniego Massachusetts zaproponowali budowę kanału wokół Wielkiego Wodospadu w South Hadley, spadku rzeki Connecticut o wysokości 16 m, który uniemożliwiał transport łodziami. W tamtych czasach cały ładunek musiał być rozładowywany na odcinku 4,0 km wokół wodospadu, co powodowało, że koszt transportu rzecznego buszla pszenicy z Northampton w stanie Massachusetts do Windsor w stanie Connecticut był ponad dwukrotnie wyższy niż koszt transportu morskiego z Hartford do Bostonu. John Hancock, ówczesny gubernator Massachusetts, podpisał akt założycielski Stowarzyszenia Właścicieli Śluz i Kanałów na rzece Connecticut. Na pieczęci firmy widniało motto: "SIC TRANSIT - Public & Private Good".

Fundusze zbierano zarówno lokalnie, jak i międzynarodowo, a cztery holenderskie domy inwestycyjne posiadały nieco ponad 50% akcji. Kanał został zbudowany przez około 240 miejscowych robotników. W kwietniu 1795 roku otwarto go dla ruchu handlowego. W pierwszym roku działalności przychody wyniosły 3 109 dolarów przy 75 centach za tonę. Do 1816 roku opłaty za przejazd wzrosły do ponad 16 000 dolarów. W 1826 roku Barnet, pierwszy statek parowy pływający po rzece Connecticut, przepłynął przez kanał South Hadley w drodze do Vermont. Jednak do 1843 roku konkurencyjne linie kolejowe zaczęły zmniejszać dochody i kanał został zamknięty w 1862 roku jako nieekonomiczny.

Zamiast śluz kanał zbudowano z niezwykłą "pochyłą płaszczyzną" do transportu nad wodospadami łodzi płaskich o wymiarach 6,1 m i 18 m. Wydaje się, że pochyłą płaszczyznę wprowadzono w 1788 roku na angielskim kanale Ketley. Po raz pierwszy zastosowano ją w kanałach amerykańskich i posłużyła za wzór dla innych, w tym dla Kanału Morris w New Jersey.

Na pochyłej płaszczyźnie Kanału South Hadley łódź była najpierw manewrowana na specjalnym wózku, a następnie wciągana na pochylnię zbudowaną z litego kamienia o długości 275 stóp i szerokości 30 stóp, pokrytą deskami z mocnego drewna i o nachyleniu 13,5 stopnia. Siłę nośną zapewniały dwa koła wodne o średnicy 16 stóp, po jednym z każdej strony pochyłej płaszczyzny, połączone z wózkiem łańcuchami. Wózek miał koła o nierównej wielkości, aby utrzymać łódź w poziomie podczas transportu. Całkowity czas transportu wynosił około 15 minut. W 1805 roku, po około 10 latach użytkowania, pochyłą płaszczyznę zastąpiono serią pięciu śluz, gdy zaistniała konieczność pogłębienia kanału.

Obecnie Park Kanału Dwustulecia służy jako miejsce pamięci historycznej, zachowując historyczne pozostałości po kanale. Z tarasu widokowego można podziwiać widoki na Mount Tom Range i rzekę Connecticut. Holyoke Gas & Electric utrzymuje Texon Park, Lower Riverside Park i Gatehouse Park wzdłuż tamy Holyoke. Park Lower Riverside Park wychodzi na teren dawnego systemu pochylni i śluz, których pozostałości są widoczne do dziś.