860–880 Lake Shore Drive Apartments, Chicago

860-880 Lake Shore Drive to bliźniacza para szklano-stalowych wieżowców mieszkalnych przy N. Lake Shore Drive wzdłuż jeziora Michigan w dzielnicy Streeterville w Chicago, Illinois. Budowę rozpoczęto w 1949 roku, a projekt ukończono w 1951 roku. Wieże zostały wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków 28 sierpnia 1980 r. a 10 czerwca 1996 r. uznano je za zabytki Chicago. 26-piętrowe wieże o wysokości 254 stóp zostały zaprojektowane przez architekta Ludwiga Miesa van der Rohe i nazwane apartamentami "Szklanego Domu". Budowę prowadził chicagowski deweloper Herbert Greenwald oraz firma Sumner S. Sollitt Company. Zasady projektu były szeroko kopiowane i są obecnie uważane za charakterystyczne dla nowoczesnego stylu międzynarodowego, a także za kluczowe dla rozwoju nowoczesnej architektury high-tech.

Wieże nie były w pełni podziwiane w czasie ich budowy, ale później stały się prototypem dla wieżowców ze stali i szkła na całym świecie. Początkowo trudno było pozyskać finansowanie dla projektu, odmówili go tacy kredytodawcy jak Baird & Warner, którzy uznali schemat projektu za zbyt ekstremalny. Apartamenty 860-880 Lake Shore Drive uosabiają modernistyczny ton dzięki swojej wertykalności, siatce stalowych i szklanych ścian osłonowych oraz całkowitemu brakowi ornamentów. Lokatorzy musieli zaakceptować neutralne szare zasłony, które były jednolite we wszystkich budynkach; nie wolno było stosować żadnych innych zasłon ani rolet, aby nie zakłóciły wyglądu zewnętrznego. Ponieważ Mies był mistrzem kompozycji minimalistycznej, kierował się zasadą "mniej znaczy więcej", co widać w jego samozwańczej architekturze typu "skóra i kości".

Inżynierem budowlanym projektu była Georgia Louise Harris Brown, która jako pierwsza Afroamerykanka uzyskała dyplom architekta na Uniwersytecie w Kansas i jako druga Afroamerykanka otrzymała licencję architekta w Stanach Zjednoczonych.