Shirley-Eustis House, Boston

Dom Shirley-Eustis to zabytkowy dom położony przy 33 Shirley Street w Bostonie, w stanie Massachusetts. Jest to Narodowy Zabytek Historyczny Stanów Zjednoczonych.

Dom został zbudowany w latach 1747-1751 na 33 akrach w Roxbury przez Williama Shirleya, królewskiego gubernatora prowincji Massachusetts Bay, i służył jako jego letni dom. Dom przypisuje się architektowi Peterowi Harrisonowi, a zbudowany częściowo przez Thomasa Dawesa, jest jedną z czterech zachowanych rezydencji gubernatorów królewskich w Stanach Zjednoczonych.

W 1763 r. zięć Shirleya, Eliakim Hutchinson, główny sędzia sądu powszechnego hrabstwa Suffolk i jeden z najbogatszych ludzi w Bostonie, nabył dom od swojego teścia. Po przejściu na emeryturę ze stanowiska gubernatora Bahamów w 1769 roku William Shirley wprowadził się do domu wraz z córką i zięciem i mieszkał tam aż do śmierci w 1771 roku.

Po śmierci Hutchinsona w 1775 roku dom został zajęty przez Szósty Pułk Piechoty Massachusetts pułkownika Asy Whitcomba, a w 1778 roku został skonfiskowany jako własność lojalistów. Następnie stał niezamieszkany do czasu zakupu w 1782 roku, po czym przechodził przez kolejnych właścicieli, w tym wdowę po francuskim plantatorze na Haiti, spekulanta nieruchomości i kupca handlującego Chinami Jamesa Magee, aż nabył go kongresmen William Eustis, sekretarz wojny przy prezydencie Jamesie Madisonie podczas wojny 1812 roku, ambasador w Holandii 1815-1818 i pierwszy demokratyczno-republikański gubernator Massachusetts w latach 1823-1825.

Po śmierci żony Eustisa w 1865 r. majątek przeszedł w ręce krewnych, którzy wystawili zawartość domu na licytację. W 1867 roku jego teren został podzielony na 53 działki i sprzedany. Sprzedano również rezydencję i przesunięto ją o 18 m, aby zrobić miejsce dla ulicy Shirley. Do 1886 r. dom był zamieszkiwany przez kilkunastu lokatorów, a w 1911 r. został opuszczony.

W 1913 roku William Sumner Appleton, który niedawno założył Towarzystwo Ochrony Starożytności Nowej Anglii, założył Stowarzyszenie Domu Shirley-Eustis, aby ocalić dom, który był wówczas wykorzystywany do przechowywania antyków.

W 1960 r. został uznany za National Historic Landmark.

W latach 80. architekt historyczny Robert G. Neiley i Shirley Eustis House Association zainicjowali akcję ratowania rozpadającego się budynku. Rozległa renowacja, przeprowadzona przez samego Neileya we współpracy z firmą McGinley Hart & Associates, rozpoczęła się w latach osiemdziesiątych, a w 1991 roku dom został otwarty dla zwiedzających. Renowacja, która objęła przywrócenie terenów pod budowę, w tym sadu, rabat bylinowych z epoki, ogrodów parterowych i dużego trawnika, zdobyła nagrodę Boston Preservation Alliance dla najlepiej odrestaurowanego małego obiektu w Bostonie.