Scarlet Oaks, Cincinnati

Scarlet Oaks to duża i zabytkowa rezydencja w dzielnicy Clifton w Cincinnati, w stanie Ohio, w Stanach Zjednoczonych. Zbudowana w 1867 roku, została zaprojektowana przez Jamesa Keysa Wilsona i charakteryzuje się połączeniem stylów architektonicznych: romańskiego i gotyckiego.

Wilson zaprojektował Scarlet Oaks na zlecenie znanego biznesmena George'a K. Schoenbergera, pochodzącego z Pittsburgha, który osiedlił się w Cincinnati z zamiarem otwarcia filii należącej do jego ojca korporacji produkującej żelazo. Tutaj zaczął prosperować; w pewnym momencie był jednym z "Siedmiu Baronów z Clifton", popularnie postrzeganej grupy liderów biznesu w tej bogatej dzielnicy miasta. W 1883 roku Schoenberger poślubił Ellę Beatty, córkę Johna Beatty'ego, Esquire, profesora nauk ścisłych na Uniwersytecie Wiktorii w Cobourg, Ontario, i jego żony Eleanor Armstrong. Ella urodziła się i kształciła w Cobourg, Ontario. Po śmierci Schoenbergera w 1892 roku wyszła ponownie za mąż za kompozytora Charlesa A.E. Harrissa w 1897 roku i zamieszkała w "Earnscliffe", wiktoriańskim dworku w Ottawie, Ontario.

W momencie budowy Scarlet Oaks był największym domem w Cincinnati. Kwestią sporną jest pochodzenie jego projektu: Lokalna tradycja Cincinnati głosi, że był on wzorowany na zamku nad Renem w Niemczech, podczas gdy późniejsi historycy architektury uważają, że żaden konkretny dom nie został użyty jako wzór. Co więcej, w przewodniku z lat 70. XIX wieku całkowicie odrzucono koncepcję niemieckiego rodowodu, uznając dom za przykład francuskiej architektury gotyckiej.

Scarlet Oaks szybko stał się szeroko znany poza Cincinnati. W jednym z pierwszych numerów czasopisma "The American Architect and Building News", opublikowanym w 1876 roku, poświęcono mu sporo miejsca, a historycy architektury uważają, że jego projekt antycypuje style wielkich rezydencji epoki złoconej, takich jak liczne domy Vanderbiltów zaprojektowane przez Richarda Morrisa Hunta. Wilson zaprojektował wiele domów, ale w latach sześćdziesiątych XX wieku wiele z nich zostało zniszczonych; być może częściowo z powodu powszechnego uznania, Scarlet Oaks była jedyną zachowaną rezydencją, która została jednoznacznie zidentyfikowana jako zaprojektowana przez Wilsona. Od tego czasu przynajmniej jedna inna zachowana rezydencja w Cincinnati została zidentyfikowana jako projekt Wilsona - John S. Baker House, zbudowany w 1854 roku.

Zbudowany z wapienia Scarlet Oaks to masywny, dwuipółpiętrowy dom o wielu charakterystycznych cechach architektonicznych. Z daleka jego wygląd zdominowany jest przez wieżyczkę i inne wysokie wieże, a ogromne rozmiary budynku sprawiają, że jest on wyjątkowy nawet wśród innych dużych rezydencji w Clifton. Ponad sto lat temu dom przestał być prywatną rezydencją: w 1910 r. został zakupiony przez E.H. Huenefelda, który natychmiast przekazał go lokalnym kongregacjom Metodystycznego Kościoła Episkopalnego. Od tego czasu jest wykorzystywany jako obiekt zbiorowy: po pierwotnym przeznaczeniu na sanatorium, został przekształcony w dom spokojnej starości.

W 1973 r. Scarlet Oaks został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków. Pomimo trudności związanych z tym, że jest to obiekt związany z religią, zakwalifikował się do wpisu ze względu na swoją charakterystyczną i historycznie znaczącą architekturę. Do dnia dzisiejszego pozostaje domem spokojnej starości, choć obecnie jest powiązany ze szpitalem Deaconess.