Fort Mason, San Francisco

Fort Mason w San Francisco w Kalifornii powstał jako miejsce obrony wybrzeża podczas amerykańskiej wojny secesyjnej. Jądro nieruchomości należało do Johna C. Frémonta, a spory o odszkodowanie ze strony Stanów Zjednoczonych trwały do 1968 roku. W 1882 roku obronę nazwano na cześć Richarda Barnesa Masona, gubernatora wojskowego przed powstaniem stanu. W latach 1904-1907 Fort Mason stał się kwaterą główną dowództwa armii, które obejmowało Kalifornię i Wyspy Hawajskie. W 1912 r. wojsko rozpoczęło budowę portu z pirsami i magazynami, który miał być bazą dla statków Wojskowej Służby Transportowej obsługujących Alaskę, Hawaje, Filipiny i inne placówki wojskowe na Pacyfiku, a także ośrodkiem zaopatrzenia armii na Pacyfiku.

W dniu 6 maja 1932 r. ten obiekt portowy został nazwany San Francisco Port of Embarkation, na wzór nowojorskiego Port of Embarkation, który zaopatrywał siły armii amerykańskiej w czasie I wojny światowej, w celu obsługi Pacyfiku. Fort Mason stał się wówczas zarówno siedzibą dowództwa portu San Francisco, jak i elementem tego dowództwa. Port zaokrętowania w San Francisco przejął odpowiedzialność za Wojskową Służbę Transportową, Bazę Kwatermistrzowską w Fort Mason oraz Zamorską Służbę Wymiany i Wyładunku w Fort McDowell w Kalifornii. Kiedy w 1939 r. w Europie wybuchła wojna, nowojorski port załadunkowy znów działał jako port załadunkowy na skalę I wojny światowej, z towarzyszącymi mu obozami i obiektami, a wkrótce miały powstać podporty. Na Pacyfiku działał tylko port w San Francisco. Armia uznała, że stosunkowo niewielki obiekt portowy w Fort Mason nie jest odpowiedni do obsługi głównych operacji wojennych na Pacyfiku. Na początku 1941 roku armia zaczęła nabywać tereny i obiekty pod rozbudowę w Oakland, Seattle i innych miejscach w rejonie San Francisco. Do końca wojny Fort Mason wraz z trzynastoma innymi obiektami tworzył Port Zaokrętowania w San Francisco.

Port załadunkowy w San Francisco był drugim co do wielkości z ośmiu portów załadunkowych w czasie II wojny światowej. Został zamknięty 1 października 1955 roku. Został zlikwidowany 1 października 1955 r. Następnie stał się siedzibą Dowództwa Terminalu Transportowego na Pacyfiku. Jest to były posterunek armii Stanów Zjednoczonych, położony w północnej części dzielnicy Marina, wzdłuż Zatoki San Francisco. Fort Mason służył jako posterunek wojskowy przez ponad 100 lat, początkowo jako miejsce obrony wybrzeża, a następnie jako wojskowy obiekt portowy. Podczas II wojny światowej był to główny port kampanii na Pacyfiku.

Obecnie jest to część Narodowego Obszaru Rekreacyjnego Golden Gate i miejsce, w którym znajduje się kilka obiektów kulturalnych. Cały obszar fortu jest wpisany jako dzielnica historyczna do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych, z 49 budynkami o znaczeniu historycznym, rozmieszczonymi na obszarze 1200 akrów.