USS Constellation, Baltimore

USS Constellation to sloop-of-war, ostatni okręt wojenny o napędzie wyłącznie żaglowym zaprojektowany i zbudowany przez United States Navy. Został zbudowany w stoczni w Gosport w latach 1853-1855 i nazwany tak na cześć wcześniejszej fregaty o tej samej nazwie, która została rozbita w 1853 roku. Uzbrojenie podstawowe stanowiły 8-calowe działa miotające pociski i cztery 32-funtówki, ale okręt posiadał także inne działa, w tym dwa karabiny pościgowe Parrott. Kariera Constellation jako jednostki frontowej była stosunkowo krótka; po wejściu do służby w 1855 r. okręt służył w Eskadrze Śródziemnomorskiej do 1858 r. a w 1859 r. został przydzielony jako okręt flagowy Eskadry Afrykańskiej, gdzie służył w Patrolu Afrykańskiego Handlu Niewolnikami. Podczas amerykańskiej wojny secesyjnej okręt powrócił na Morze Śródziemne, aby patrolować statki konfederackie. Pod koniec 1864 r. powrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie został wycofany z eksploatacji, gdyż wygasły zaciągi większości jego załogi. Pozostałą część wojny spędził poza służbą.

Constellation został ponownie przyjęty do służby w 1871 roku jako okręt szkolny, wykorzystywany do ćwiczeń strzeleckich i rejsów szkoleniowych dla marynarzy. Pełnił tę rolę przez dwadzieścia dwa lata, a w tym czasie wykonywał także wiele innych zadań, w tym transport eksponatów na Wystawę Powszechną w Paryżu w 1878 roku oraz przewóz żywności do Irlandii podczas klęski głodu w 1879 roku. Pod koniec 1893 roku został zredukowany do stacjonarnego wraku szkoleniowego i przez następne dwadzieścia lat stał zacumowany w Newport. W tym okresie powstało błędne przekonanie, że oba Constellations są jednym i tym samym okrętem, i jako taki został zaprezentowany w 1914 r. podczas obchodów setnej rocznicy napisania "The Star-Spangled Banner", hymnu narodowego Stanów Zjednoczonych. Na krótko przemianowany w 1917 roku na Old Constellation, aby uwolnić nazwę dla nowego krążownika klasy Lexington, powrócił do swojej pierwotnej nazwy, gdy krążownik ten został zezłomowany w 1925 roku. Constellation został ponownie przyjęty do służby w 1940 r. w ramach przygotowań do przystąpienia Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej, podczas której służył jako portowy okręt flagowy dowódcy Floty Atlantyckiej.

Propozycje odrestaurowania jednostki jako statku-muzeum pojawiły się już w latach 30. ubiegłego wieku, ale prace rozpoczęły się na dobre po II wojnie światowej. Brak funduszy uniemożliwił przekazanie statku miastu Baltimore w stanie Maryland do 1955 roku. Działając w błędnym przekonaniu, że jest to oryginalny Constellation, organizacja odpowiedzialna za statek zmodyfikowała go tak, aby wyglądem odpowiadał wcześniejszej jednostce podczas remontu na przełomie lat 50. i 60. XX w. kiedy to nowe badania ostatecznie potwierdziły, że Constellation zwodowany w 1797 r. i statek zwodowany w 1854 r. to dwa różne statki. Od połowy lat 90. przeprowadzane są okresowe remonty, mające na celu naprawę spróchniałego drewna. Constellation pozostaje otwarty dla zwiedzających jako część Historic Ships in Baltimore w Inner Harbor, ponieważ został uznany za National Historic Landmark.