Waco Suspension Bridge, Waco

Most wiszący w Waco przecina rzekę Brazos w Waco, w stanie Teksas. Jest to jednoprzęsłowy most wiszący, o rozpiętości przęsła głównego 475 stóp. Otwarty 20 listopada 1869 roku, zawiera prawie 3 miliony cegieł. Znajduje się on na północ od centrum Waco, łącząc Indian Spring Park z Doris D. Miller Park. Co roku w Dzień Niepodległości most jest miejscem, gdzie tysiące mieszkańców zbierają się, aby obejrzeć fajerwerki. Park Indian Spring to miejsce, w którym powstało miasto Waco - Indianie Huaco osiedlili się nad brzegiem rzeki, w miejscu, gdzie znajdowało się zimne źródło.

Przed rokiem 1869 przeprawa przez rzekę Brazos była czasochłonna, a czasem niebezpieczna. Jedynym sposobem przeprawy przez rzekę był prom, a ze względu na położenie Waco na rozwijającym się szlaku Chisholm Trail, lokalni biznesmeni wiedzieli, że most jest potrzebny, aby wspierać handel. Z tego powodu członkowie loży masońskiej Waco Lodge #92 zaproponowali stworzenie takiego mostu i powołali komitet, który miał utworzyć spółkę Waco Bridge Company, odpowiedzialną za finansowanie i budowę projektu. W 1866 roku otrzymano od władz stanowych pozwolenie na budowę.

Płk John T. Flint, prawnik i bankier z Austin, który po wojnie przeniósł się do Waco i założył firmę Flint & Chamberlain, osobiście udał się do Nowego Jorku, aby załatwić kontrakt na budowę mostu.

W październiku 1868 roku zatrudniony przez niego inżynier, Thomas M. Griffith, rozpoczął nadzorowanie budowy przy użyciu kabli firmy Roebling z Trenton w stanie New Jersey. Trudności logistyczne i inżynieryjne, jakie napotkał, były nietypowe ze względu na odległe położenie.

Ze względu na brak warsztatów mechanicznych w rejonie Waco, dostarczenie materiałów na plac budowy było wyprawą samą w sobie. Najbliższa linia kolejowa była oddalona o 100 mil, a najbliższe miasto, w którym pracowali rzemieślnicy posiadający odpowiednie umiejętności, znajdowało się w Galveston, ponad 212 mil od miejsca budowy. Zaopatrzenie załadowano na parowiec w Galveston i przewieziono do Bryan. Stamtąd ładowano je na wozy ciągnięte przez woły. Pełna dziur droga gruntowa z Bryan do Waco była kiepska, nawet jak na standardy XIX-wiecznego Teksasu.

Bliźniacze, podwójne wieże, które zakotwiczyły przęsło, były uważane za cud inżynierii w tamtych czasach. Zawierały prawie 3 miliony cegieł, które były produkowane lokalnie.

Pierwsze opłaty za przejazd mostem pobrano 1 stycznia 1870 roku. Jego rozpiętość wynosiła 145 m, co czyni go pierwszym dużym mostem wiszącym w Teksasie.

Most był wystarczająco szeroki, by mogły się na nim mijać dyliżanse lub bydło mogło przejść na jedną stronę mostu, a ludzie na drugą. Był to jedyny most przecinający Brazos w tamtym czasie i główna przeprawa przez rzekę dla podróżujących z północy na południe przez Teksas. Koszt budowy mostu, który oszacowano na 141 000 dolarów, szybko się zwrócił. Opłaty za przejazd wynosiły 5 centów za sztukę bydła, a także za ruch pieszy.

W 1889 r. most został sprzedany hrabstwu McLennan za 75 000 USD, co spowodowało zniesienie opłat za przejazd. W latach 1913-1914 przeprowadzono gruntowną przebudowę mostu, zastępując starą stal stalą o większej grubości, a także dodano kratownice, aby dostosować przęsło do przenoszenia większych ciężarów. Podwójnie służyło to jako nowy chodnik dla pieszych.

Do 1971 roku most był użytkowany przez ponad 100 lat. To, co na początku było mostem dla bydła, stało się mostem dla pojazdów i stanowa komisja historyczna uznała, że nadszedł czas, aby go wycofać, ponieważ od czasu powstania mostu wiszącego w Waco zaczęto budować większe i prawdopodobnie bezpieczniejsze mosty. Most, według wszystkich opinii, pomógł przekształcić Waco z małego, przygranicznego miasteczka w duże centrum handlowe. Obecnie most jest dostępny tylko dla pieszych.

Od października 2020 r. most był zamknięty w ramach projektu remontowego o wartości 12,4 mln USD, który obejmował wymianę lin zawieszenia zainstalowanych w 1914 r. wzmocnienie kotew i wymianę pokładu. W rzece umieszczono tymczasowe pomosty, które podtrzymywały pokład podczas demontażu kabli.

W 1970 r. most został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków, a w 1971 r. Amerykańskie Stowarzyszenie Inżynierów Cywilnych uznało go za zabytek inżynierii lądowej stanu Teksas.