Wappocomo, Romney

Wappocomo to pochodząca z końca XVIII wieku georgiańska rezydencja i farma z widokiem na South Branch Potomac River na północ od Romney, w hrabstwie Hampshire, w Zachodniej Wirginii, USA. Znajduje się wzdłuż Cumberland Road i linii kolejowej South Branch Valley Railroad.

Pierwotna część rezydencji w Wappocomo została zbudowana w 1774 roku przez Nicholasa Caseya z cegieł, które były używane jako balast do stabilizacji statków ładujących tytoń na rzece James. Posiadłość w Wappocomo była częścią południowej gałęzi posiadłości Thomasa Fairfaxa, szóstego lorda Fairfaxa z Cameron's Northern Neck Proprietary. Rodzina Parsons, znacząca w polityce Wirginii i Zachodniej Wirginii w XVIII i XIX wieku, nabyła Wappocomo i zachowała własność posiadłości w XXI wieku.

Wappocomo było zaangażowane w dwa spory związane z niewolnictwem, które spowodowały tarcia między rządami Pensylwanii i Wirginii. W 1788 roku Nicholas Casey kupił uwolnionego niewolnika o imieniu John, który został porwany w Pensylwanii i wrócił do niewoli w Wirginii. Gubernator Pensylwanii Thomas Mifflin zażądał od gubernatora Wirginii ukarania trzech mieszkańców Wirginii odpowiedzialnych za uprowadzenie i ponowne zniewolenie wyzwolonego człowieka, jednak gubernator Wirginii powołał się na brak takiej klauzuli w Konstytucji Stanów Zjednoczonych. W sierpniu 1855 roku zbiegły niewolnik Jacob Green uciekł z Wappocomo wraz z kilkoma innymi niewolnikami do Pensylwanii. Pułkownik Isaac Parsons i jego siostrzeńcy udali się na północ, aby ścigać uciekinierów, co doprowadziło do aresztowania jego siostrzeńca, Jamesa "Zipa" Parsonsa III. Proces Parsonsa wywołał kolejny spór między stanami Wirginia i Pensylwania, związany z odmową wykonania przez ten ostatni ustawy o zbiegłych niewolnikach z 1850 roku.

Dwór w Wappocomo jest wyjątkowy wśród historycznych rezydencji położonych wzdłuż południowej odnogi rzeki Potomac, ponieważ jego formalna fasada skierowana jest raczej w stronę drogi i zachodnich zboczy góry South Branch niż w stronę rzeki. Oryginalna część rezydencji z 1774 roku to kwadratowa, dwupiętrowa budowla w stylu georgiańskim, stylu architektonicznym dominującym w Wirginii w czasach budowy Wappocomo. Cegły użyte do budowy konstrukcji z 1774 roku zostały wyprodukowane w Anglii i były używane jako balast do stabilizowania statków ładujących tytoń na rzece James. We wnętrzu budynku z 1774 r. znajdują się okazałe schody w centralnym holu i wszystkie oryginalne, ręcznie wykonane elementy drewniane. W 1861 roku ukończono kamienną dobudówkę do rezydencji z dwiema kondygnacjami głębokich werand. Na terenie farmy znajduje się główna stacja pasażerska Potomac Eagle Scenic Railroad, Wappocomo Station.