14th Street Bridges, Waszyngton

Termin "mosty na 14 ulicy" odnosi się do trzech mostów położonych blisko siebie, które przecinają rzekę Potomac, łącząc Arlington w stanie Wirginia z Waszyngtonem. Czasami dwa pobliskie mosty kolejowe są zaliczane do kompleksu mostów na 14 ulicy. Kompleks mostów, będący główną bramą dla ruchu samochodowego, rowerowego i kolejowego, zawdzięcza swoją nazwę ulicy 14, która wprowadza do niego ruch samochodowy po stronie Waszyngtonu.

Kompleks składa się z trzech czteropasmowych mostów samochodowych - w tym, od zachodu do wschodu, jednego południowego, jednego dwukierunkowego i jednego północnego - które przenoszą ruch na autostradzie Interstate 395 i drodze U.S. Route 1, a także z pasa dla rowerów i pieszych na moście południowym. Ponadto w kompleksie znajdują się dwa mosty kolejowe, z których jeden obsługuje żółtą linię metra w Waszyngtonie, a drugi - jedyna główna przeprawa kolejowa przez rzekę Potomac w kierunku Wirginii - obsługuje linię kolejową CSX Transportation. Pięć mostów, od zachodu do wschodu, to: George Mason Memorial Bridge, Rochambeau Bridge, Arland D. Williams, Jr. Memorial Bridge, Charles R. Fenwick Bridge i Long Bridge.

Na północnym krańcu mostów, w parku East Potomac, trzy jezdnie łączą się z parą dwukierunkowych mostów nad Kanałem Waszyngtońskim prowadzącym do centrum Waszyngtonu. Linia metra łączy się z tunelem w parku East Potomac, a główna linia kolejowa z Mostu Długiego przechodzi nad I-395 i biegnie nad Kanałem Waszyngtońskim tuż za podejściem do 14 ulicy, po czym skręca na północny wschód wzdłuż Maryland Avenue.

13 stycznia 1982 r. 78 osób zginęło, gdy samolot linii Air Florida Flight 90 rozbił się o północne przęsło I-395 mostu na 14 ulicy w godzinach szczytu. Naprawione przęsło zostało przemianowane na cześć Arlanda D. Williamsa Jr. pasażera samolotu, który przeżył początkową katastrofę, ale utonął po wielokrotnym przekazywaniu liny ratunkowej z helikoptera innym ocalałym.