Lovells Island, Boston

Lovells Island, lub Wyspa Lovella, to wyspa o powierzchni 62 akrów w Boston Harbor Islands National Recreation Area, w stanie Massachusetts. Wyspa znajduje się po drugiej stronie The Narrows od Georges Island i około 7 mil od centrum Bostonu. Jej nazwa pochodzi od nazwiska kapitana Williama Lovella, który był wczesnym osadnikiem w pobliskim Dorchester. Wyspa jest znana jako miejsce kilku zatonięć statków, w tym 74-działowego francuskiego okrętu wojennego Magnifique w 1782 roku.

W grudniu 1786 r. u wybrzeży wyspy Lovells rozbiła się łódź pasażerska, na której znajdowało się 13 osób. Płynąc z Damariscotta w stanie Maine i zmierzając do portu w Bostonie, łódź zatonęła w odległości krótkiego spaceru od portu, a wszystkim na pokładzie udało się dopłynąć do brzegu. Bez schronienia i ciepła, w środku zamieci śnieżnej, 11 ofiar zamarzło na śmierć. Jeden człowiek, Theodore Kingsbury, przeżył noc i rano został przewieziony do szpitala, gdzie stwierdzono jego zgon. Dwie z ofiar na pokładzie statku, panna Sylvia Knapp i jej narzeczony, zostali podobno znalezieni trzymający się nawzajem dla ciepła na szczycie głazu, zwanego obecnie "Lovers Rock". W listopadzie 1787 roku Humane Society of the Commonwealth of Massachusetts zbudowało w porcie i na wybrzeżu Massachusetts schroniska dla ratowników, jedno z nich na Lovells Island.

Wyspa Lovells miała wielu właścicieli. W 1767 r. miasto Charlestown przekazało wyspę Elishy Leavittowi Jr. z Hingham w stanie Massachusetts, niesławnemu torysowi, który był również właścicielem Grape Island, gdzie Leavitt później zapraszał brytyjskie wojska, by częstowały się jego sianem, dopóki nie zostały przepędzone przez patriotów. Zapłata Leavitta za Lovells Island została przeznaczona na opłacenie miejskiej szkoły.

Wyspa Lovells była wykorzystywana przez rdzennych Amerykanów do połowu ryb, uprawiania ogrodu i handlu. Później wykorzystywano ją między innymi do pozyskiwania drewna, jako stację rybacką, rezydencję dla strażników Boston Light oraz wybieg dla królików. Na początku XX wieku na wyspie znajdowała się stacja obsługi boi, a przed I wojną światową i w czasie jej trwania wyspa była ufortyfikowana - wciąż widoczne są pozostałości fortu Standish, działającego w latach 1902-1946.

Duża część roślinności na wyspie jest wynikiem podjętej w latach 30. XX wieku przez Civilian Conservation Corps próby przywrócenia na wyspie naturalnego lasu, który jednak został w dużej mierze wycięty, gdy fort został reaktywowany podczas II wojny światowej. Pozostawiona do odbudowy po wojnie roślinność wyspy obejmuje obecnie resztki drzewostanu z topoli, sosny i świerka, a także gatunki sukcesyjne, takie jak sumak jagodowy, czeremcha zwyczajna, czeremcha amerykańska, jabłoń i brzoza szara. Do pospolitych krzewów należą: borówka bagienna, śliwa plażowa, malina, róża wirginijska i róża saletrzana.

Obecnie wyspa Lovells jest popularną wyspą kempingową, z terenami piknikowymi i ścieżkami spacerowymi prowadzącymi przez wydmy i lasy, a także z plażą kąpielową bez nadzoru. W weekendy i w letnie dni powszednie kursuje tam statek wahadłowy z i na Georges Island, łączący ją z promami do Bostonu i Quincy.