Lake Lanier, Atlanta

Jezioro Lanier to zbiornik wodny w północnej części amerykańskiego stanu Georgia. Powstało w wyniku ukończenia budowy Tamy Buford na rzece Chattahoochee w 1956 roku, a zasilane jest także wodami rzeki Chestatee. Jezioro ma powierzchnię 38 000 akrów, czyli 59 mil kwadratowych, oraz 692 mile linii brzegowej przy normalnym poziomie wody, "pełnym basenie" o wysokości 1071 stóp nad średnim poziomem morza, a dokładna linia brzegowa zmienia się w zależności od uchwały, zgodnie z paradoksem linii brzegowej. Nazwany na cześć poety armii konfederackiej Sidneya Laniera, został zbudowany i jest eksploatowany przez Korpus Inżynierów Armii Stanów Zjednoczonych w celu kontroli powodzi i zaopatrzenia w wodę. Jego budowa zniszczyła ponad 50 000 akrów ziemi uprawnej, wysiedliła ponad 250 rodzin, 15 firm i przeniosła 20 cmentarzy wraz z ich zwłokami.

Jest on patrolowany przez Departament Zasobów Naturalnych Georgii, a także przez lokalne służby porządkowe. Stany Georgia, Alabama i Floryda mają prawa do wody ze zbiornika, ponieważ zasila on rzeki przepływające przez te obszary. Korpus Inżynierów ma obowiązek regulować przepływ wody w celu kontroli powodzi i wykorzystania wody. Ponadto musi zapewnić dostępność wody w celu wypełnienia zobowiązań federalnych, takich jak ustawa o gatunkach zagrożonych wyginięciem, w celu wspierania gatunków żyjących w dolnym biegu rzek. Gwałtowna suburbanizacja, zwłaszcza w regionie Atlanty, znacznie zwiększyła zużycie wody przez prywatnych właścicieli domów na trawniki i ogrody. W czasie suszy w XXI wieku Jezioro Lanier osiągnęło rekordowo niski poziom, dlatego konieczne było podjęcie działań na poziomie regionalnym w celu zmniejszenia zużycia wody na tym obszarze.