Quincy Shore Drive, Quincy

Quincy Shore Drive to zabytkowy parkway w Quincy, w stanie Massachusetts. Droga jest jedną z serii parków zbudowanych przez poprzedników Departamentu Konserwacji i Rekreacji Massachusetts w celu zapewnienia dostępu do parków i plaż w rejonie Bostonu. Jego budowę zaproponował w 1893 roku Charles Eliot, który promował rozwój wielu parków i ścieżek parkowych w tym rejonie. Planowanie rozpoczęło się w 1897 roku, a nabywanie gruntów nastąpiło około 1900 roku. Budowę czterokilometrowej drogi rozpoczęto w 1903 roku, a zakończono w 1907 roku.

Północny koniec Quincy Shore Drive znajduje się przy Hancock Street, na południe od rzeki Neponset. Biegnie ona w kierunku północno-wschodnim przez około 1 milę przez dzielnicę, docierając do rezerwatu Quincy Shore Reservation na skrzyżowaniu z East Squantum Street. Odcinek ten ma cztery pasy ruchu, rozdzielone medianą obsadzoną drzewami, a dodatkowe drzewa po bokach jezdni zapewniają atrakcyjne zadaszenie. Na East Squantum Street droga skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie wzdłuż brzegu przez około 2 mile. Po wewnętrznej stronie jezdni znajdują się głównie domy mieszkalne, natomiast po stronie brzegu znajdują się parkingi skośne i dostęp do plaży, z których roztaczają się wspaniałe widoki na Boston i zewnętrzny port Bostonu. Odcinek ten jest również czteropasmowy, podzielony trawiastym pasem środkowym.

Po minięciu Fenno Street droga wkracza do Wollaston Beach Reservation, parku będącego własnością miasta, przez który przechodzi aż do przekroczenia Black Creek i dotarcia do Furnace Brook Parkway, która zapewnia dostęp do rezerwatu Blue Hills. Następnie biegnie w kierunku południowym, z dala od brzegu, przez obszar mieszkalny, osiągając południowy koniec przy Sea Street.

W 2003 r. droga została wpisana na listę National Register of Historic Places.