Madison Historic District, Madison

Madison Historic District to dzielnica historyczna znajdująca się w Madison w stanie Indiana. W 2006 roku została ona uznana za National Historic Landmark ze względu na swoje unikalne piękno i architekturę Środkowego Zachodu. Wśród wyróżniających się budynków w tej dzielnicy znajdują się Lanier Mansion, jeden z dwóch budynków oddzielnie uznanych za National Historic Landmark w tej dzielnicy, oraz Schofield House, miejsce narodzin Wielkiej Loży Indiany. W sumie dzielnica obejmuje 133 przecznice Madison w stanie Indiana, z widokiem na rzekę Ohio w hrabstwie Jefferson w stanie Indiana.

Największe znaczenie Madison miało przed rokiem 1860. Był to ważny węzeł komunikacyjny, który przejmował handel rzeczny i przewoził go w głąb lądu Indiany. Po zmianie szlaków transportowych Madison podupadło, aż do czasu, gdy ponad sto lat później uratował je przemysł turystyczny.

Wiele znaczących budynków w tej dzielnicy zostało zbudowanych przez architekta Francisa Costigana, pochodzącego z Madison, który preferował styl greckiego odrodzenia. Dwa z nich to National Historic Landmarks: Lanier Mansion i Charles L. Shrewsbury House. Lanier Mansion to dawny dom Jamesa Laniera, który pożyczał pieniądze gubernatorowi Oliverowi P. Mortonowi na prowadzenie rządu stanu Indiana, aby ominąć proces legislacyjny w latach 1862-1865. Dom Shrewsbury-Windle został zbudowany dla kapitana parowca Charlesa Shrewsbury'ego, który później został burmistrzem Madison. Sam Costigan zbudował swój dom w tej dzielnicy i jest on uważany przez współczesnych architektów za jeden z najlepszych sposobów wykorzystania wąskiej działki. Za główną ozdobę domu uważa się trzydziestostopowy salon.

W dzielnicy znajduje się również odrestaurowana zajezdnia kolejowa z 1895 roku oraz muzeum Towarzystwa Historycznego Hrabstwa Jefferson. Kiedy w 1835 roku po raz pierwszy zbudowano linię kolejową Madison & Indianapolis, Madison było znacznie większe niż nowa stolica stanu Indianapolis. Linia kolejowa została zbudowana przez irlandzkich robotników.

Fontanna na Broadwayu została po raz pierwszy pokazana na Wystawie Stulecia w 1876 roku, a następnie zaprezentowana w Madison w 1884 roku. Została wyprodukowana przez odlewnię żelaza należącą do Adriana Janesa, który jest również odpowiedzialny za wykonanie kopuły budynku Kapitolu USA. Fontanna została zastąpiona reprodukcją w 1981 roku.

Madison było również ważnym przystankiem Kolei Podziemnej, a wiele domów w okolicy służyło niegdyś do pomocy w ucieczce niewolnikom.