Hydroelectric power in the United States, Coulee Dam

Energia wodna w Stanach Zjednoczonych jest, według stanu na 2019 r. drugim co do wielkości odnawialnym źródłem energii zarówno pod względem produkcji, jak i mocy nominalnej. W 2019 r. energia wodna wyprodukowała 38% całkowitej energii elektrycznej pochodzącej ze źródeł odnawialnych i 6,6% całkowitej energii elektrycznej w Stanach Zjednoczonych.

Według Międzynarodowego Stowarzyszenia Energetyki Wodnej, w 2021 roku Stany Zjednoczone będą trzecim największym producentem energii wodnej na świecie, po Brazylii i Chinach. Całkowita moc zainstalowana na rok 2020 wyniesie 102,8 GW. W 2015 r. moc zainstalowana wynosiła 80 GW. Na ilość wytwarzanej energii wodnej duży wpływ mają zmiany opadów atmosferycznych i spływów powierzchniowych.

Elektrownie wodne istnieją w co najmniej 34 stanach USA. Największe skupisko elektrowni wodnych w USA znajduje się w dorzeczu rzeki Columbia, która w 2012 r. była źródłem 44% krajowej energii wodnej. Projekty hydroenergetyczne, takie jak Zapora Hoovera, Zapora Grand Coulee i Tennessee Valley Authority, stały się ikonami wielkich projektów budowlanych.

Warto jednak zauważyć, że Kalifornia nie uznaje energii wytwarzanej w dużych elektrowniach wodnych za zgodną z najsurowszą definicją "odnawialnej", ze względu na obawy dotyczące wpływu dużych projektów hydroelektrycznych na środowisko. W związku z tym energia elektryczna wytwarzana w dużych elektrowniach wodnych nie jest wliczana do kalifornijskiego systemu Renewable Portfolio Standards. Około 10 do 15 procent energii wytwarzanej w Kalifornii pochodzi z dużych elektrowni wodnych, które nie kwalifikują się do udziału w systemie RPS.

Znaczący wpływ zapór wodnych na sektor energetyczny, wykorzystanie wody, przepływy rzeczne i kwestie środowiskowe wymaga opracowania specjalnej polityki dotyczącej hydroenergetyki.