Fort Juniata Crossing, Breezewood

Fort Juniata Crossing, znany również jako Fort Juniata lub po prostu Juniata Crossing, był brytyjską fortyfikacją z czasów wojny francusko-indiańskiej, położoną wzdłuż drogi Forbes Road. Fort znajdował się przy strategicznym brodzie Raystown Branch rzeki Juniata, około 2,4 mili na zachód od obecnego miejsca Breezewood w Pensylwanii.

Został zbudowany latem 1758 r. jako część ciągu fortów położonych wzdłuż linii zaopatrzenia i komunikacji na zachód od wysuniętej bazy armii brytyjskiej w przygranicznej osadzie Carlisle, gdy armia generała Forbesa posuwała się na zachód w kierunku francuskiego garnizonu w Forcie Duquesne.

Położony mniej więcej w połowie drogi między brytyjskimi fortyfikacjami w Forcie Littleton na wschodzie i w Forcie Bedford na zachodzie, Fort Juniata Crossing chronił ważny bród przez odnogę Raystown rzeki Juniata. Ponieważ Juniata była jedynym większym brodem na drodze między Carlisle a Fort Duquesne, miejsce to miało szczególne znaczenie strategiczne.

Mniejszy i z mniejszym garnizonem niż większe forty, takie jak Fort Bedford i Fort Ligonier, Fort Juniata Crossing składał się z ufortyfikowanych magazynów po obu stronach rzeki oraz głównej fortyfikacji na zachodnim brzegu. Była to fortyfikacja w kształcie gwiazdy z bali z pięcioma bastionami, otaczająca obszar o powierzchni około 1,7 akra.

Miejsce pod budowę fortu wybrał pułkownik Henry Bouquet, główny porucznik generała Forbesa w czasie kampanii. Napisał on...

" Droga z Littleton do Seydeling Hill jest dobra, ale w rzece Juniata wciąż jest 4,5 metra wody. Możemy ją sforsować w ciągu kilku dni, ale dla ostrożności zbudujemy most. Im bardziej oddalam się od osad, tym bardziej przekonuję się, że ta wyprawa, o której sądzono, że jest tak łatwa, jest pełna trudności niemal nie do pokonania. "

Po zakończeniu kampanii fort był mało przydatny dla armii brytyjskiej i natychmiast podupadł. W 1763 roku Fort Juniata Crossing wraz z pobliską forteczką przy Stony Creek został opuszczony, a personel i zapasy przeniesiono do Ford Bedford. Droga była jednak nadal używana przez wojskowe wozy z zaopatrzeniem do nowo wybudowanego Fortu Pitt, a później przez osadników podróżujących na zachód. W końcu zbudowano w bród odpowiedni most, z którego mogli korzystać podróżujący drogą. W 1790 roku droga została przeniesiona w pobliże dzisiejszej Route 30, a most i ta część drogi przestały być używane. Kamienne filary mostu są jednak nadal widoczne. W 1952 r. władze stanu Pensylwania postawiły historyczny znak wzdłuż drogi nr 30, około pół mili na południe od miejsca, w którym znajdował się fort.