Fort Porter, Buffalo

Fort Porter został zbudowany w latach 1841-1844 w Buffalo, w hrabstwie Erie, w stanie Nowy Jork, i nazwany na cześć generała Petera Buella Portera. Jego teren ograniczały Porter Avenue, Busti Avenue i kanał Erie Barge. Początkowo była to kwadratowa, murowana, dwupiętrowa reduta o boku 62 stóp, z krenelażowymi ścianami, otoczona rozległymi wałami ziemnymi i fosą. Fort uważany był za największy murowany "blokhauz", jaki kiedykolwiek zbudowano; spłonął w listopadzie 1863 roku. Zamek" został zbudowany w 1836 roku jako dom dla pułkownika Jamesa McKaya. Stanowił on część rządowego nabytku ziemi w 1841 roku i był wykorzystywany jako kwatera komendanta.

Fort Porter nie był używany od jakiegoś czasu, gdy rozpoczęła się wojna secesyjna. Wykorzystano go jako kwaterę główną 74. pułku Gwardii Narodowej Armii Nowojorskiej. Zbudowano dziesięć baraków o wymiarach 60 na 18 stóp, które służyły jako centrum rekrutacyjne. W 1898 r. posterunek został reaktywowany na czas wojny hiszpańsko-amerykańskiej i służył jako kwatera główna 13 Pułku Piechoty USA. W 1917 r. ponownie reaktywowano go na potrzeby I wojny światowej i wykorzystywano jako szpital bazowy armii amerykańskiej nr 23 do czasu wysłania jednostki. Pod koniec I wojny światowej był wykorzystywany jako szpital ogólny nr 4 dla powracających rannych. W 1926 roku nieruchomość została sprzedana w celu budowy podejścia do nowego Mostu Pokoju w Front Park, a wszystkie dowody zostały usunięte. Głaz poświęcony w 1899 roku, jako dowód szacunku miasta dla pułku, został przeniesiony na miejsce przed Muzeum Historii Buffalo.

W Forcie Porter istniała drużyna futbolu amerykańskiego, która działała w 1917 i 1920 r. grając w nieformalnej nowojorskiej Pro Football League.