Fort Richardson, Hrabstwo Arlington

Fort Richardson był wolnostojącą redutą, którą armia Unii zbudowała we wrześniu 1861 r. jako część obrony Waszyngtonu w czasie wojny secesyjnej. Armia zbudowała fort wkrótce po przegranej przez nią pierwszej bitwie pod Bull Run pod koniec lipca 1861 roku. Armia nazwała fort na cześć generała Israela B. Richardsona, którego dywizja została wysłana do obrony Waszyngtonu przed atakiem przez Columbia Turnpike.

Budowla, która była najwyższą fortyfikacją na Linii Arlingtona, zajmowała czołową pozycję na grzbiecie wzgórza. Jego obwód wynosił 316 jardów, a na jego terenie znajdowały się stanowiska dla 15 dział, w tym 100-funtowego karabinu Parrott, który mógł obsadzić sektor od Fortu Ellsworth do Fortu DeKalb. Fort posiadał zabezpieczenia przeciwbombowe, dwa magazyny amunicji i sąsiadował z obozowiskiem wojskowym.

W raporcie Inspektora Artylerii Armii Unii z 17 maja 1864 r. odnotowano, co następuje: Fort Richardson, dowodzi major Trumbull. Garnizon, trzy kompanie Pierwszej Ciężkiej Artylerii Connecticut - 1 major, 12 oficerów, 1 chorąży, 412 ludzi. Uzbrojenie: dwie haubice polowe 24-funtowe, sześć 24-funtowych oblężniczych, jedna 100-funtowa strzelająca Parrott, trzy 30-funtowe strzelające Parrott, dwa moździerze 24-funtowe Coehorn, jeden moździerz 10-calowy. Magazyny, dwa: suche i w dobrym stanie. Amunicja, pełne zaopatrzenie i sprawna. Uzbrojenie, kompletne i w dobrym porządku. Ćwiczenie w artylerii, dobre. Ćwiczenie w piechocie - dobre. Dyscyplina - w porządku. Garnizon wystarczający do wykonania zadania.

Po zakończeniu wojny secesyjnej w 1865 roku Armia Stanów Zjednoczonych zwróciła wiele nieruchomości, na których znajdowały się jej fortyfikacje w rejonie Waszyngtonu, D.C. ich prawowitym właścicielom. W niektórych przypadkach armia wypłaciła właścicielom odszkodowania za użytkowanie nieruchomości oraz za szkody, które powstały w wyniku działań wojennych armii. Ponadto armia sprzedała na aukcji wiele materiałów z fortyfikacji.

Pozostałości Fortu Richardson znajdują się obecnie na terenie Army Navy Country Club w Arlington County w stanie Wirginia. Dobrze zachowała się ziemna ściana południowa i rowy fortyfikacji. Wzdłuż prywatnej drogi dojazdowej do Country Clubu, obok pozostałości fortu, stoi historyczny znak, wzniesiony przez władze hrabstwa Arlington w 1965 roku.