Jose Maria Alviso Adobe, Milpitas

Dom José María Alviso Adobe, znajdujący się w Milpitas, w Kalifornii, w Stanach Zjednoczonych, był domem José María Alviso, wczesnego alkada sąsiedniego Pueblo de San Jose. Został zbudowany w 1837 roku i powiększony na początku lat pięćdziesiątych XIX wieku. Stanowi doskonały przykład architektury w stylu Monterey Colonial, rozpowszechnionej w Kalifornii w latach trzydziestych i czterdziestych XIX wieku. Jest to jedyny zachowany przykład tego stylu w Dolinie Santa Clara i w rejonie Zatoki San Francisco. Budynek adobe jest wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.

Budynek powstał w wyniku gruntownej przebudowy przeprowadzonej w 1853 r. przez rodzinę Alviso. Do jednopiętrowego domu z drewna adobe dobudowali oni drugie piętro o konstrukcji szkieletowej. Przed przebudową w 1853 r. grubymi ścianami z adobe pierwszego piętra dysponował wcześniejszy budynek, zbudowany około 1837 r. najprawdopodobniej jako jednopiętrowy dom z adobe. Dom Alviso Adobe to dwupiętrowa rezydencja z czterospadowym dachem i balkonem z trzech stron. Plan prostokątnej rezydencji jest symetryczny, składa się z trzech pokoi na dole i trzech na górze. W budynku Alviso Adobe zachowało się bardzo dużo historycznej tkanki - ściany z gliny z lat 30. XIX w. przykładowe framugi i drzwi, okna, okucia z 1853 r. oraz prawie nienaruszona kuchnia z lat 20. ubiegłego wieku. Nieczęsto spotyka się tak mało zmieniony budynek na przestrzeni 150 lat.

Budynek Alviso Adobe wykazuje cechy charakterystyczne dla stylu Monterey: czterospadowy dach pokryty gontem drewnianym, drewniane balkony z trzech stron, sparowane francuskie drzwi wychodzące na zewnątrz, okna o wielu szybach, wewnętrzne kominki i symetryczny układ.

Nieruchomość jest w trakcie renowacji. Prace projektowe obejmują modernizację istniejącego historycznego gospodarstwa, tak aby odzwierciedlało ono charakter pracującego rancza i sadu, tak jak wyglądało w latach 20. ubiegłego wieku. Na terenie gospodarstwa rośnie wiele dojrzałych drzew. Niedawno rozebrano stodołę z drewna pochodzącego z lat czterdziestych XIX wieku. W pobliżu rezydencji udokumentowano zarówno historyczne, jak i prehistoryczne podpowierzchniowe pozostałości kulturowe.