Jupiter Inlet Lighthouse & Museum, Jupiter

Latarnia morska Jupiter Inlet znajduje się w Jupiter na Florydzie, na północnym brzegu zatoki Jupiter Inlet. Miejsce pod budowę latarni wybrano w 1853 roku. Znajduje się ona pomiędzy latarnią Cape Canaveral Light i Hillsboro Inlet Light. Latarnia została zaprojektowana przez ówczesnego porucznika George'a G. Meade'a z Biura Inżynierów Topografów. Projekt Meade'a został następnie zmodyfikowany przez porucznika Williama Raynoldsa. W 1854 roku Jupiter Inlet zamulił się, przez co wszystkie materiały budowlane musiały być transportowane lekkimi łodziami w dół rzeki Indian. Prace przerwała w latach 1856-1858 trzecia wojna seminolska. Budowę latarni ukończono pod nadzorem kapitana Edwarda A. Yorke'a w 1860 roku, a jej koszt wyniósł ponad 60 000 dolarów.

Latarnia została wzniesiona na wzgórzu, które niegdyś uważano za indiański kopiec muszli lub kurhan, a które obecnie uznano za naturalną paraboliczną wydmę piaskową. Wierzchołek wieży o wysokości 105 stóp znajduje się na wysokości 153 stóp nad poziomem morza. Światło jest widoczne na wysokości 24 mil morskich. Konstrukcja latarni jest murowana, z podwójnymi ścianami murowanymi. Ściana zewnętrzna jest stożkowa, zwężająca się od 31,5 cala na poziomie gruntu do 18 cali u podstawy latarni. Ściana wewnętrzna jest cylindryczna i ma grubość dwóch cegieł. Obwód u podstawy wynosi około 65 stóp, a na szczycie około 43 stóp. W 1910 roku latarnia została pomalowana na czerwono, aby ukryć odbarwienia spowodowane wilgocią. Huragan Jeanne w 2004 roku wypiaskował farbę z górnej części wieży, a wieża została ponownie pomalowana przy użyciu mineralnej powłoki z krzemianu potasu.