Krause Music Store, Chicago

Krause Music Store, budynek o statusie National Historic, powstał w 1922 roku i jest ostatnim dziełem architekta Louisa Sullivana. Jest to ostatni ze 126 budynków zaprojektowanych przez Sullivana. Używając sformułowania "forma podąża za funkcją", Sullivan wierzył, że funkcja budynku daje początek jego formie i że obie te cechy powinny współgrać ze sobą, aby były piękne.

Fasada tego budynku, charakteryzująca się krzywoliniowymi formami roślin i misternym obramowaniem okna, jest wyrazem przekonania Sullivana o organiczności architektury. Budynek został zamówiony w 1921 roku przez Williama P. Krause'a jako rezydencja i sklep muzyczny, a jego całkowity koszt wyniósł 22 000 dolarów. Do zaprojektowania budynku Krause wybrał swojego sąsiada, architekta Williama Presto. Wiele lat wcześniej Presto pracował jako rysownik dla Louisa Sullivana. Jednak w 1921 roku sukces Sullivana przygasł, a na jego projekty nie było już zapotrzebowania. W związku z tym, w wyniku odwrócenia ról, Sullivan został poproszony przez swojego byłego pracownika o zaprojektowanie tego, co miało stać się piękną zieloną terakotową fasadą budynku. Sullivan, słabego zdrowia, mieszkający w wynajętym pokoju i beznadziejnie niewypłacalny, przyjął ofertę. Dając popis swojego geniuszu w dziedzinie terakoty, Sullivan zaprojektował całą fasadę z bogatą ornamentyką o geometrycznych i krzywoliniowych formach natury. Materiał do wykonania fasady dostarczyła firma American Terra Cotta Company za 3 770 dolarów.

Budynek został ukończony w 1922 roku. Sklep rozpoczął sprzedaż pianin i nut, a także był pionierem w sprzedaży detalicznej w okresie wprowadzania radia. Wraz z nadejściem Wielkiego Kryzysu William Krause popełnił samobójstwo w mieszkaniu rodziny na drugim piętrze. Wdowa po nim wynajęła, a następnie sprzedała budynek zakładowi pogrzebowemu. Przez następne 60 lat budynek funkcjonował jako dom pogrzebowy, przechodząc wiele zaniedbań i przeróbek. Fasada z terakoty została umyta kwasem, co ostatecznie zniszczyło i rozjaśniło jej kolor. Piwnica została przekształcona w miejsce pracy przy balsamowaniu zmarłych.

20 września 1977 r. władze miasta Chicago uznały historyczne znaczenie budynku i uznały fasadę za zabytek Chicago. Trzynaście lat później Scott Elliott otworzył Klemscott Galleries i przywrócił front budynku do pierwotnego stanu. Na przełomie wieków w budynku mieścił się sklep z pamiątkami pod nazwą The Museum of Decorative Arts. W maju 2005 r. budynek został zakupiony przez Pooję i Petera Vukosavichów, którzy pieczołowicie odrestaurowali zabytkową fasadę Sullivan i przeprowadzili nowoczesną renowację głównego piętra na potrzeby swojej firmy Studio V Design - agencji zajmującej się komunikacją marketingową i projektowaniem. Renowacja zdobyła kilka nagród. W 2006 r. dzięki staraniom Petera i Pooji Vukosavichów, budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych.