Paine Run Rockshelter, Park Narodowy Shenandoah

Paine Run Rockshelter to stanowisko archeologiczne w Parku Narodowym Shenandoah, w hrabstwie Augusta, w stanie Wirginia, w Stanach Zjednoczonych.

Stanowisko to zostało odkryte na początku lat 70. XX wieku w ramach kompleksowych badań parku narodowego. Jest to jedno z piętnastu stanowisk znalezionych wzdłuż Paine Run, do której to grupy należą także stanowisko archeologiczne 44-AU-154 i Blackrock Springs Site. Stanowisko znajduje się w zagłębieniu górskim, w pobliżu trzech innych schronisk skalnych i jest głęboko rozwarstwione. Jest to niewielkie schronienie, o powierzchni zaledwie około 45 metrów kwadratowych, niewiele wyższe od przeciętnego człowieka. Schronisko zwrócone jest na północ, w kierunku wąskiej równiny zalewowej i cieku Paine Run, który przepływa w odległości ok. 15 m. Znajduje się ono na wschód od stanowiska 44-AU-154.

Podczas gdy inne stanowiska archeologiczne w Paine Run Hollow pochodzą głównie z okresu archaicznego, schronisko skalne wydaje się być zamieszkiwane w okresie zmian kulturowych, kiedy mieszkańcy przechodzili od używania kwarcytu do kryptokryształów jako narzędzi kamiennych. Dowody obecności utrzymują się aż do XIV wieku naszej ery. Z dwóch elementów stanowiska pozyskano łącznie osiemset piętnaście setek artefaktów; gęstość występowania artefaktów była największa spośród wszystkich stanowisk zarejestrowanych podczas badań, co skłania do interpretacji tego stanowiska jako regionalnego obozu bazowego, z którego często korzystały większe grupy ludzi. Po znalezieniu na powierzchni wielu płatków krzemiennych, fragmentów ceramiki i pocisków, badacze z łatwością przeprowadzili próbny wykop. Ceramika zdominowana jest przez formę znaną jako "Albemarle cord-marked", która stanowi prawie dwie trzecie naczyń znalezionych w schronisku. Z kolei kształty zachowanych płatków litych wydają się wskazywać, że obróbka narzędzi w schronisku polegała na dopracowaniu surowej pracy wykonanej wcześniej w innym miejscu.

Wartość archeologiczna stanowiska jest tak duża, że w grudniu 1985 r. zostało ono wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków, razem z 44-AU-154 i stanowiskiem Blackrock Springs.