Temple B'Nai Israel, New Britain

Temple B'Nai Israel to dawna synagoga żydowska znajdująca się przy 265 West Main Street w New Britain, Connecticut. Jest to budynek w stylu Beaux Arts, pierwotnie zbudowany jako sala masońska w 1929 roku, który został wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych w 1995 roku pod nazwą "Świątynia Masońska".

Budynek jest uznawany za znaczący pod względem architektonicznym jako "doskonały przykład" stylu neoklasycznego w stylu Beaux Arts. Budynek został pierwotnie zaprojektowany przez architekta Waltera P. Crabtree do użytku jako sala masońska w 1927 roku. Budynek został ukończony w 1929 roku, tuż przed wybuchem Wielkiego Kryzysu. Ograniczenia finansowe skłoniły masonów do sprzedaży budynku w 1940 roku organizacji Aheyu B'Nai Israel. W celu przekształcenia budynku w synagogę dokonano pewnych modyfikacji, ale ponieważ obie organizacje miały podobne potrzeby, budynek z łatwością przystosował się do nowej funkcji. Przebudowa ta jest uważana za przykład "nietypowej zmiany sposobu użytkowania, która została przeprowadzona z powodzeniem".

Architekt, Walter Crabtree, zaprojektował również Francis H. Holmes House w New Britain oraz Kościół Uniwersalistyczny w West Hartford, które również zostały wpisane do Krajowego Rejestru.

Budynek jest również uznawany za historycznie ważny ze względu na jego związek ze społecznością żydowską New Britain. Kongregacja Temple B'Nai Israel była pierwotnie kongregacją ortodoksyjną, zorganizowaną w 1889 roku jako Aheyu B'Nai Israel. W 1924 r. kongregacja zreorganizowała się jako konserwatywna. Członkowie kongregacji, którzy wyznawali poglądy ortodoksyjne, odłączyli się i zbudowali synagogę Tephereth Israel.

Synagoga została zamknięta latem 2007 roku. Jej zwoje Tory, wycenione na kilkadziesiąt tysięcy dolarów każdy, zostały przekazane organizacjom Hillel w Trinity College, University of Hartford i University of Connecticut. Od kwietnia 2020 roku budynek jest użytkowany przez New Hope at Calvary Church.