Battle Monument, Baltimore

Pomnik bitwy, znajdujący się na placu Battle Monument Square przy North Calvert Street między ulicami East Fayette i East Lexington w Baltimore w stanie Maryland, upamiętnia bitwę o Baltimore z bombardowaniem fortu McHenry przez brytyjską flotę Royal Navy, bitwę o North Point, na południowy wschód od miasta, w hrabstwie Baltimore, na półwyspie Patapsco Neck, oraz bitwę o wschodnie fortyfikacje oblężnicze wzdłuż wzgórz Loudenschlager i Potter's Hills, później nazwanych Hampstead Hill, na terenie dzisiejszego Patterson Park, położonego od 1827 r. na wschód od miasta. Pomnik upamiętnia tych, którzy zginęli we wrześniu 1814 roku podczas wojny 1812 roku. Pomnik znajduje się na środku ulicy, pomiędzy dwoma budynkami sądów okręgowych miasta Baltimore, które znajdują się po przeciwnych stronach North Calvert Street. Pomnik został ufundowany przez miasto i "Komitet Czujności i Bezpieczeństwa" pod przewodnictwem burmistrza Edwarda Johnsona oraz dowódców wojskowych: Gen. Brygady Johna Strickera, Gen. Mjr. Samuela Smitha i ppłk. George'a Armisteada.

Miejsce, w którym stał pierwszy budynek sądu hrabstwa Baltimore i miasta Baltimore, zostało pierwotnie wyznaczone na lokalizację nowo planowanego Pomnika Waszyngtona. Zaprojektowany przez Roberta Millsa kamień węgielny pod Pomnik Waszyngtona dla Baltimore został położony w Dzień Niepodległości, 4 lipca 1815 roku. Jednak obawy, że zaprojektowany trzon kolumny będzie zbyt wysoki dla mniejszej, otwartej przestrzeni starego Courthouse Square i może przewrócić się na pobliskie, położone blisko siebie kamienice, spowodowały, że w ostatniej chwili zmieniono lokalizację. Miejsce ustawienia pomnika pierwszego prezydenta narodu zostało przeniesione dalej na północ miasta, do "Howard's Woods" w posiadłości "Belvindere" pułkownika Johna Eagera Howarda.

Pomnik, zaprojektowany przez architekta z Baltimore J. Maximiliana M. Godefroy'a i zbudowany w latach 1815-25, ma 39 stóp wysokości. Cokół pomnika stanowi cenotaf w stylu egipskiego renesansu. Jest to niezwykle demokratyczny pomnik jak na tamte czasy, ponieważ znajdują się na nim nazwiska wszystkich poległych, niezależnie od rangi. Osiemnaście warstw marmurowej podstawy symbolizuje osiemnaście stanów, które w czasie wojny tworzyły Stany Zjednoczone. W każdym rogu podstawy znajduje się gryf. Kolumna, wyrzeźbiona na kształt rzymskiej powięzi, jest przewiązana sznurkami z nazwiskami żołnierzy, którzy zginęli podczas bitwy, natomiast nazwiska poległych oficerów znajdują się na samej górze.

Pomnik jest zwieńczony wysokim na 8 stóp, ważącym 2750 funtów posągiem z marmuru karraryjskiego autorstwa Antonio Capellano, przedstawiającym postać kobiecą reprezentującą miasto Baltimore, ubraną w koronę zwycięstwa, trzymającą w jednej ręce wieniec laurowy, a w drugiej ster statku. Została ona wciągnięta na szczyt kolumny w połowie okresu budowy podczas uroczystości ósmej rocznicy, w Dniu Obrońców, 12 września 1822 roku. Potocznie nazywany Lady Baltimore, posąg został przeniesiony do Maryland Historical Society 5 października 2013 r. aby uchronić go przed dalszymi uszkodzeniami spowodowanymi przez czas i naturę. Zastąpiono go betonową repliką. Pomnik jest najstarszym kamiennym monumentem i pierwszym publicznym pomnikiem wojennym w Stanach Zjednoczonych.

Pomnik jest przedstawiony na pieczęci miasta Baltimore, przyjętej w 1827 r. oraz na fladze miasta, przyjętej na początku XX w.

Pomnik został błędnie przedstawiony jako znajdujący się w Waszyngtonie w filmie z 2007 r. Live Free or Die Hard z Brucem Willisem w roli głównej, w którym wiele scen zostało nakręconych w centrum Baltimore.

Pomnik Bitwy został wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych 4 czerwca 1973 roku. Znajduje się on w Dzielnicy Historycznej Biznes i Władze i jest częścią Narodowego Obszaru Dziedzictwa Baltimore.