Puunene School, Maui

Puʻunēnē School, znana również jako Puunene School, to zabytkowy budynek szkolny w społeczności Puʻunēnē w centralnej części Maui, Hawaje, Stany Zjednoczone. Wybudowany w 1922 roku przez Hawajską Spółkę Handlową i Cukrowniczą, która zarządzała społecznością, został wzniesiony na 10 akrach ziemi podarowanej przez spółkę w 1913 roku. Po ukończeniu budowy zastąpiła wcześniejszą czteroizbową szkołę, która mogła pomieścić 350 uczniów. Klasycystyczny, dwupiętrowy budynek z betonu z 1922 roku stał się największą szkołą podstawową na Maui, do której uczęszczało około 1000 uczniów. W latach 50. XX wieku okolica podupadła, a budynek był wykorzystywany do prowadzenia zajęć szkolnictwa specjalnego. W 1979 roku stał się aneksem administracyjnym dla Departamentu Edukacji. 22 sierpnia 2000 r. budynek został wpisany na listę Narodowego Rejestru Zabytków na Hawajach.

W 1937 roku nauczyciel przedmiotów ścisłych w Puunene School, Soichi Sakamoto, rozpoczął szkolenie chłopców w trzyletnim klubie pływackim, aby mogli wystartować w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1940 roku, które pierwotnie miały się odbyć w Tokio w Japonii. Jose Balmores, Keo Nakama, "Bunny" Nakama, "Halo" Hirose i Bill Smith pływali sprinty na dystansie 50 km pod prąd o prędkości 15 mil na godzinę i startowali w zawodach krajowych, ale nigdy nie udało im się wziąć udziału w odwołanych Olimpiadach w 1940 i 1944 roku. W końcu jednak Smithowi udało się zdobyć złoto w sztafecie 400- i 800-metrowej na Olimpiadzie w 1948 roku. Trener i drużyna zostali opisani w książce z 2015 roku.