Mount Shishaldin, Unimak

Mount Shishaldin to umiarkowanie aktywny wulkan na wyspie Unimak w łańcuchu Wysp Aleuckich na Alasce. Jest to najwyższy szczyt górski Wysp Aleuckich. Jest to najbardziej symetryczna stożkowa, pokryta lodowcem duża góra na Ziemi. Linie konturów topograficznych wulkanu są niemal idealnymi okręgami powyżej 6500 stóp. Niższe zbocza północne i południowe są nieco bardziej strome niż niższe zbocza wschodnie i zachodnie. Wulkan jest najbardziej wysuniętym na zachód z trzech dużych stratowulkanów położonych wzdłuż linii wschód-zachód we wschodniej połowie wyspy Unimak.

Wyżej położona część jest prawie w całości pokryta śniegiem i lodem. W sumie tarcza lodowcowa Shishaldin obejmuje około 35 mil kwadratowych. Od północnego zachodu jest ona otoczona przez 24 monogenetyczne stożki pasożytnicze, a obszar ten pokrywają potężne wylewy lawy. Stożek Shishaldin ma mniej niż 10 000 lat i jest zbudowany na erozji lodowcowej pozostałości po sommie i tarczy. Pozostałości starszego wulkanu przodków są odsłonięte na zachodniej i północno-wschodniej stronie na wysokości 4.900 do 5.900 stóp. Gmach Shishaldin zawiera około 120 mil kwadratowych materiału. Z małego krateru szczytowego o średnicy około 152 m, lekko naruszonego wzdłuż północnej krawędzi, unosi się bardzo stabilny pióropusz pary.

W 1967 roku Wulkan Shishaldin został uznany przez Służbę Parków Narodowych za Narodowy Obiekt Przyrodniczy.