Plaquemine Lock State Historic Site, Plaquemine
Fakty i informacje praktyczne
Plaquemine Lock State Historic Site, znajdująca się w Plaquemine w Luizjanie, upamiętnia wczesny przykład projektu inżynierii wodnej i historyczne znaczenie Bayou Plaquemine, ważnej żeglownej drogi wodnej, która była niegdyś dopływem rzeki Mississippi. Zatoka Plaquemine przyczyniła się do rozwoju osadnictwa w XVIII wieku i pomogła w rozwoju gospodarczym tego obszaru, zapewniając drogę dostępu między południowo-zachodnią Luizjaną a Missisipi przez dorzecze Atchafalaya.
Sama śluza została zaprojektowana przez pułkownika George'a Washingtona Goethalsa z Korpusu Inżynierów Armii Stanów Zjednoczonych, który później pełnił funkcję głównego inżyniera przy budowie śluzy w Kanale Panamskim, a następnie został pierwszym gubernatorem Strefy Kanału. Śluza Plaquemine została otwarta 9 kwietnia 1909 r. po 14 latach budowy. W momencie budowy śluza Plaquemine miała najwyższy podnośnik wody słodkiej spośród wszystkich śluz na świecie. Początkowo śluza działała na zasadzie przepływu grawitacyjnego, a dopiero kilka lat później zainstalowano w niej pompy.
Śluza została zamknięta po 52 latach pracy w 1961 roku z powodu zwiększonego ruchu na rzece i zapotrzebowania na większą śluzę, którą otwarto później w Port Allen. W 1972 r. śluza Plaquemine została wpisana do Krajowego Rejestru Zabytków. Obecnie śluza Gary James Hebert Memorial Lockhouse służy jako muzeum i centrum dla zwiedzających. Nazwano ją na cześć człowieka, który przewodził działaniom na rzecz zachowania terenu śluzy, który obecnie zajmuje powierzchnię 19 akrów.
Luizjana