Branford Point Historic District, Branford

Branford Point Historic District to historyczna dzielnica w Branford w stanie Connecticut. Została wpisana do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych w 1988 roku. Obejmuje znaczną część dzielnicy Branford Point, za którą uważa się obszar wzdłuż zachodniej strony portu Branford do torów kolejowych Amtrak. Od zachodu graniczy z dzielnicą Short Beach, od północy z Branford Center, a od wschodu z rzeką Branford. Głównymi arteriami komunikacyjnymi dzielnicy są Harbor Street, Maple Avenue i Stannard Avenue. W spisie ludności przeprowadzonym w 2000 roku Branford Point został włączony przez U.S. Census Bureau do obszaru Branford Center census-designated place.

Dzielnica historyczna jest obszarem w kształcie litery T, rozciągającym się wzdłuż Harbor Street od Curve Street na północy do Parker Memorial Park i wierzchołka tytułowego Branford Point na południu. Poprzecznicę litery T tworzy część Maple Street, a do dzielnicy należą także nieruchomości przy Curve Street i Bryan Road. W momencie wpisania na listę NRHP w 1988 roku w dzielnicy znajdowało się 207 budynków, z których 158 uznano za przyczyniające się do historycznego charakteru dzielnicy.

Obszar ten jest historycznie godny uwagi, gdyż znajduje się tu największe w Branford skupisko architektury mieszkaniowej z końca XIX i początku XX wieku. Do połowy XIX wieku obszar ten był głównie terenem rolniczym i trudno było do niego dotrzeć z centrum Branford. W 1819 roku wytyczono Harbor Street, z mostem nad Mill Brook, oraz Maple Avenue, które zapewniły lepszy dostęp. Począwszy od połowy XIX wieku George Parker zagospodarował teren wokół Branford Point jako ośrodek wypoczynkowy z plażą i nabrzeżem. Jego spadkobiercy ostatecznie podarowali miastu nieruchomość, tworząc Park Parker Memorial Park. Północna część dzielnicy rozwinęła się jako obszar mieszkalny dla pracowników pobliskiej odlewni żelaza. W wyniku tego rozwoju powstał zespół rezydencji, w skład którego wchodzą domy wiejskie z końca XVIII wieku, domy w stylu greckiego renesansu z połowy XIX wieku, domy wiktoriańskie z końca XIX wieku i domy w stylu kolonialnym z początku XX wieku.