Hardscrabble, Harrisburg

Hardscrabble była to mała osada składająca się głównie z konstrukcji szkieletowych, znajdująca się w centrum Harrisburga w Pensylwanii od końca XVIII wieku do 1924 roku, nazwana tak ze względu na reputację surowego miejsca.

Od zachodu ograniczała go rzeka Susquehanna, od północy - Calder Street, od południa - Herr Street, a od wschodu - Front Street. Ze względu na znaczącą rolę przemysłu pozyskiwania drewna w tamtych czasach było to nadrzeczne osiedle robotników, w którym znajdowały się wytwórnie łodzi, tartaki i inne przedsiębiorstwa związane z handlem rzecznym. Po upadku wyrębu lasów i pogłębiania rzeki, na początku XX wieku teren ten popadł w ruinę. XX wieku Rada Miejska starała się poprawić wygląd miasta, brukując ulice, wznosząc schody i brukując esplanadę wzdłuż Riverfront Park. Ponieważ osiedle przeszkadzało w realizacji części planu zagospodarowania ulicy Front Street, która do dziś nie została oficjalnie otwarta, Ross A. Hickok z Harrisburskiej Ligi Ulepszeń Miejskich zaproponował zlikwidowanie tego obszaru na początku 1910 roku. Hardscrabble, określany przez Harrisburg Telegraph w 1915 roku jako "luka w schodach", był "jedyną nieestetyczną przerwą we wspaniałej linii 'frontowych schodów Harrisburga'". Po tym, jak członkowie nadmorskiej społeczności wspólnie odrzucili ponawiane przez miasto próby kupna ich domów, miasto wytoczyło im proces o przejęcie własności. W 1915 r. miasto skazało okolicę na zagładę, a Rada Miasta przyznała właścicielom nieruchomości ponad 64 000 dolarów odszkodowania, ustalane na podstawie powierzchni nieruchomości. Spory sądowe ciągnęły się aż do momentu, gdy w 1921 r. mieszkańcy zostali zmuszeni do opuszczenia budynków. Wśród wysiedlonych znalazły się pawilony łodzi A. P. Dintaman i Harry J. Berrier, w których znajdowało się ponad 500 kajaków i skuterów wodnych. W 1924 r. osiedle zostało ostatecznie zburzone, a fundamenty niektórych domów zachowano, by przekształcić je w Zatopione Ogrody.