Beloit water tower, Beloit

Wieża ciśnień w Beloit to zabytkowa ośmiokątna wapienna wieża ciśnień ukończona w 1889 roku w Beloit, Wisconsin.

W młodym Beloit ochrona przeciwpożarowa miasta składała się z dwóch ochotniczych kompanii z wężami i ruchomymi pompami, które czerpały wodę z rzeki Rock River oraz z prywatnych studni i cystern. Kilka firm spłonęło tuż poza zasięgiem węży, a w 1884 roku w płomieniach stanęły kościoły katolicki i baptystyczny św. Oprócz ochrony przeciwpożarowej, źródło czystej wody pitnej zmniejszyłoby ryzyko wystąpienia chorób takich jak dyfteryt i dur brzuszny. W tej szorstkiej społeczności przez lata toczyła się dyskusja, czy lepsze źródło wody powinno być własnością miasta czy prywatnego przedsiębiorstwa.

Wreszcie w 1885 r. konsorcjum lokalnych przedsiębiorców zgodziło się sfinansować prywatny projekt budowy wodociągów. Wśród finansistów znaleźli się: C.H. Morse, W.H. Wheeler, J.B. Peet, E.C. Allen, C.B. Salmon i C.H. Parker. Do zaprojektowania systemu zatrudnili firmę Fairbanks, Morse Co. z Chicago, a wieżę zaprojektował J.B. Kinley. Znajduje się ona na jednym z głównych punktów miasta, a jej wapienne ściany mają wysokość 36 stóp. Ściany są ośmiokątne, o średnicy 36 stóp u podstawy i grubości 8 stóp. W miarę jak ściany się wznoszą, zwężają się w czterech etapach, z najwyższym etapem o średnicy 30 stóp. Okna o łuku lancetowatym wpuszczają światło do wnętrza wieży. Pierwotnie na szczycie wieży znajdował się zbiornik o głębokości 20 stóp, zbudowany z 3-calowego cyprysu i mieszczący 100 000 galonów wody. Na południowy zachód od wieży zbudowano stację pomp, napędzaną parowymi pompami Smith and Vale. Powstały w ten sposób system mógł wystrzeliwać dwucalowy strumień wody na wysokość 130 stóp. Przez miasto poprowadzono siedem mil sieci wodociągowej zasilającej 72 hydranty. Za ochronę przeciwpożarową miasto płaciło podatek na rzecz konsorcjum. Wodociągi próbowały również zachęcić właścicieli domów do rezygnacji z prywatnych studni i przejścia na wodę miejską, oferując darmowy przewód do krawężnika dla pierwszych 100 osób.

W 1914 r. zbiornik cyprysowy zawalił się. Wodociągi zastąpiły go metalowym zbiornikiem o takich samych rozmiarach, zbudowanym przez firmę Eclipse Wind Mill Company z Beloit. Na szczycie zbiornika znajdowała się kopuła, a na niej maszt z flagą.

W 1929 roku system wodociągowy obsługiwał 25 000 klientów, ale wieża była przestarzała. W pobliżu wybudowano nowoczesną stalową wieżę ze zbiornikiem o pojemności 200 000 galonów. Ze starej wieży usunięto metalowy zbiornik, zlikwidowano schody wewnątrz i rozpoczęto rozbiórkę kamiennych murów, ale mury były dobrze zbudowane i uznano, że rozbiórka jest zbyt kosztowna. Po rezygnacji z rozbiórki, w artykule w Beloit Daily News napisano, że wieża była "kiedyś uważana za najwspanialszy element muru na zachodzie". W 1983 r. wpisano ją na listę Narodowego Rejestru Zabytków.

Obecnie kamienna wieża ciśnień jest widocznym punktem orientacyjnym gminy, oferującym doskonałe możliwości fotografowania dla miłośników aparatów. Teren wokół wieży został zagospodarowany na Park Wieży Wodnej z chodnikiem dostępnym dla osób niepełnosprawnych. Pompownia Zakładu Wodnego została całkowicie odrestaurowana i obecnie mieści biura służb miejskich Beloit Parks and Leisure Services oraz biura Friends of Riverfront. Zwiedzający są mile widziani w godzinach pracy. Pompownia w stylu gontowym u podnóża urwiska pełni obecnie funkcję Centrum Turystycznego Beloit.