Ball-Sellers House, Hrabstwo Arlington

Dom Ball-Sellersa, zwany także Domem Johna Balla, jest najstarszym budynkiem w hrabstwie Arlington w stanie Wirginia. Jest to zabytkowy dom znajdujący się przy 5620 Third Street, South, w dzielnicy Glencarlyn w hrabstwie. Arlington Historical Society, które jest właścicielem budynku, szacuje, że jednopokojowy domek z bali został zbudowany w latach czterdziestych XVII wieku.

W połowie XVIII wieku chłop John Ball zbudował jednopokojową chatę z bali z poddaszem na terenie dzisiejszego Arlington w stanie Wirginia. W późniejszym czasie dobudował on altanę i pokrył konstrukcję deskami. Domek ten jest obecnie najstarszym znanym budynkiem w hrabstwie Arlington. Jest to rzadki przykład mieszkania zwykłego człowieka w latach siedemdziesiątych XVIII wieku.

W 1742 r. John Ball otrzymał od lorda Fairfaxa 166 akrów ziemi wzdłuż Four Mile Run. Aby zbudować swoją chatę, ściął drzewa i wystrugał bale. Bale były nacinane, a szczeliny wypełnione błotem. Dziś zwiedzający mogą zobaczyć oryginalne bale z nacięciami, a także podłogi z szerokich desek. Rzadko spotykany dębowy dach z desek należy do zaledwie kilku zachowanych w kraju.

W tym małym domku mieszkali John, jego żona Elizabeth i ich pięć córek. Inwentarz majątku Ballów wskazuje, że prowadzili oni proste życie w tym skąpo umeblowanym mieszkaniu. Zajmowali się rolnictwem, uprawiali pszenicę i kukurydzę, hodowali owce, krowy, świnie i pszczoły. Ball miał również młyn na Four Mile Run, a część kamieni z tego młyna można zobaczyć na wystawie.

Po śmierci Johna Balla w 1766 r. dom nabył William Carlin, aleksandryjski krawiec, którego klientami byli m.in. George Washington i George Mason. Przez ponad 100 lat posiadłość należała do trzech pokoleń rodziny Carlinów. Trzecie pokolenie, brat i siostra Andrew i Anne, prowadzili farmę mleczną i zbudowali w 1885 r. dobudówkę, która przylega do oryginalnej chaty Ballów. Byli także właścicielami i zarządcami Carlin Springs, pawilonu z restauracją, źródłami leczniczymi i terenami piknikowymi. Kiedy Carlinowie sprzedali posiadłość w 1887 roku, ziemia została podzielona na osiedle znane dziś jako Glencarlyn, najstarsze osiedle w Arlington. Dom przetrwał i był używany jako szkoła, domek letniskowy i mieszkanie. Ostatnia właścicielka, Marian Rhinehart Sellers, przekazała dom Towarzystwu Historycznemu Arlington w 1975 r. aby go zachować i udostępnić do zwiedzania. Można go zwiedzać w soboty od 1:00 do 4:00 od kwietnia do października.

17 lipca 1975 roku National Park Service wpisał dom na listę National Register of Historic Places. 3 października 1978 r. Rada Hrabstwa Arlington uznała budynek za lokalną dzielnicę historyczną. Strona internetowa hrabstwa podaje, że budynek został zbudowany około 1760 roku. Historię budynku podsumowuje historyczny znacznik znajdujący się w pobliżu domu, który identyfikuje go jako "John Ball House".