Baker Mansion, Altoona

Baker Mansion to zabytkowy dom położony w Altoonie, w hrabstwie Blair, w stanie Pensylwania, w Stanach Zjednoczonych. Został zbudowany w latach 1844-1848. Jest to trzypiętrowy budynek z kamienia ciosanego w stylu greckiego renesansu. Fasada frontowa ma pięć przęseł i sześć ryflowanych kolumn porządku jońskiego. W budynku mieści się siedziba Towarzystwa Historycznego Hrabstwa Blair.

Baker Mansion był pierwotnie domem mistrza żelaznego Eliasa Bakera i jego rodziny. Baker kupił pobliski Alleghany Furnace w 1836 roku we współpracy ze swoim kuzynem Rolandem Dillerem. Elias sprowadził z Lancaster County swoją żonę Hetty i ich dwóch synów, Davida Woodsa i Sylvestra, do tego, jak to określono, "znośnie dobrego domu" w pobliżu pieca. Wkrótce po ich przybyciu urodziła się córka Anna. Czwarte dziecko, Margaretta, urodziła się w 1839 r. ale zmarła na dyfteryt w wieku dwóch lat. W 1844 r. Elias Baker wykupił udziały w piecu od swojego kuzyna. W tym samym roku zlecił architektowi z Baltimore Robertowi Cary'emu Longowi Jr. zaprojektowanie nowego domu. Prace nad rezydencją rozpoczęły się w 1845 roku, ale liczne problemy i opóźnienia opóźniły ich zakończenie aż do 1849 roku. Całkowity koszt wyniósł około 15 000 dolarów. Przekroczenie kosztów, w połączeniu ze spadkiem cen żelaza, doprowadziło pana Bakera na skraj ruiny finansowej, zanim dom został ukończony. Mimo to Baker, zawsze zdeterminowany biznesmen, nie poddawał się i zrealizował swój wymarzony dom. Miał się nim cieszyć przez piętnaście lat, aż do śmierci w 1864 roku. Hetty Baker pozostała wdową aż do swojej śmierci w 1900 roku.

David Woods Baker ożenił się z Sarah Tuthill w 1851 roku, a w 1852 roku urodziła im się córka Louise. Woods zginął jednak w wybuchu kotła parowca zaledwie dwa i pół tygodnia po narodzinach córki. Louise wyszła później za mąż za Ernsta Beckmana i wróciła z nim do rodzinnej Szwecji. Sylvester i Anna pozostali samotni i mieszkali w rezydencji aż do śmierci. Po śmierci Anny w 1914 r. rezydencja była zamknięta aż do 1922 r. kiedy to Towarzystwo Historyczne Hrabstwa Blair wydzierżawiło budynek i otworzyło go jako muzeum. Dzięki wsparciu społeczności lokalnej w ramach szeroko zakrojonej kampanii zbierania funduszy, towarzystwo było w stanie kupić dom w 1941 roku. Od tego czasu rezydencja służy jako siedziba Towarzystwa i stała się ulubionym zabytkiem społeczności lokalnej.

W 2001 r. Towarzystwo zakończyło renowację zewnętrzną, przywracając budynkowi jego pierwotny wygląd. Rozpoczęto prace nad renowacją wnętrz. Projekt jest finansowany częściowo z państwowego grantu Redevelopment Assistance Capital oraz z funduszy lokalnych, które Towarzystwo stara się pozyskać.

W lutym 2015 r. Joseph DeFrancesco został mianowany dyrektorem wykonawczym Towarzystwa Historycznego Hrabstwa Blair. W lipcu tego samego roku BCHS otrzymało nagrodę od Central Pennsylvania Community Foundation for Technology.

W sierpniu 2015 r. przywrócono pierwotny stan podwójnego salonu.

W 1975 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.