Springfield Armory, Springfield

Zbrojownia w Springfield, bardziej formalnie znana jako United States Armory and Arsenal at Springfield, znajdująca się w mieście Springfield w stanie Massachusetts, była głównym ośrodkiem produkcji wojskowej broni palnej Stanów Zjednoczonych od 1777 roku do jej zamknięcia w 1968 roku. Była to pierwsza federalna zbrojownia i jedna z pierwszych fabryk w Stanach Zjednoczonych zajmujących się produkcją broni. Obiekt jest zachowany jako Springfield Armory National Historic Site, jedyna jednostka systemu parków narodowych w zachodnim Massachusetts. Znajduje się tam największa na świecie kolekcja historycznej amerykańskiej broni palnej.

Znana najpierw jako główny arsenał Stanów Zjednoczonych podczas Wojny Rewolucyjnej, a następnie jako miejsce konfrontacji podczas Buntu Shaysa, zbrojownia w Springfield w XIX i XX wieku stała się miejscem wielu innowacji technologicznych o światowym znaczeniu, w tym części wymiennych, linii montażowej produkcji masowej i nowoczesnych praktyk biznesowych, takich jak płace godzinowe. Zakład odegrał decydującą rolę w amerykańskiej wojnie secesyjnej, produkując większość broni używanej przez wojska Unii, które w sumie przewyższały konfederacką produkcję broni palnej w stosunku 32 do 1. Amerykański historyk Merritt Roe Smith twierdzi, że postępy w produkcji maszyn, które pozwoliły zwiększyć możliwości produkcyjne zakładu ponad 25-krotnie, z 9 601 karabinów w 1860 roku do 276 200 w 1864 roku, posłużyły jako prekursor masowej produkcji drugiej rewolucji przemysłowej i XX-wiecznej produkcji taśmowej. Liczne modele broni palnej produkowane w Springfield Armory od 1794 do 1968 roku są określane jako "muszkiety i karabiny Springfield".