MacPheadris–Warner House, Portsmouth

The Warner House, dawniej znany jako MacPheadris-Warner House, to zabytkowy dom-muzeum przy 150 Daniel Street w Portsmouth, New Hampshire, w Stanach Zjednoczonych. Zbudowany w latach 1716-1718, jest najstarszym miejskim domem z cegły w północnej Nowej Anglii i jednym z najwspanialszych wczesnogeorgiańskich domów z cegły w Nowej Anglii. W 1960 r. został uznany za National Historic Landmark i jest wpisany do National Register of Historic Places.

Dom Warnera jest 2+1⁄2-piętrowym budynkiem z cegły, o ścianach grubości 38 cm, zbudowanym w technologii wiązania flamandzkiego. Dwie główne kondygnacje oddziela pas dzielący, a lekko zwisający gzyms jest ozdobiony modylionami. Dach jest obecnie dwuspadowy; jest to późniejsza modyfikacja tego, co pierwotnie było parą bocznych szczytów z głęboką doliną między nimi. W miejscu załamania linii gambrela znajduje się niska balustrada. Kopuła została wymieniona w oryginalnym projekcie z 1716 r. autorstwa Johna Drew, mistrza budowlanego. Wnętrze domu ma typowy georgiański plan czterech pokoi, z dobudowanym skrzydłem kuchennym w tylnej części. Ściany centralnego holu i klatki schodowej zdobią cztery malowidła ścienne, które są najstarszymi zachowanymi angloamerykańskimi malowidłami ściennymi w kraju.

Dom został zbudowany dla kapitana Archibalda Macpheadrisa, szkocko-irlandzkiego kapitana morskiego, który osiedlił się w Portsmouth. Ożenił się z Sarah Wentworth, córką Johna Wentwortha. Macpheadris zmarł w 1729 roku, a dom przeszedł na własność jego żony i dzieci.