McMillan Hall, Washington

McMillan Hall to budynek znajdujący się na terenie kampusu Washington & Jefferson College w Waszyngtonie, w stanie Pensylwania, w Stanach Zjednoczonych. Zbudowany w 1793 roku, jest jedynym zachowanym budynkiem Akademii Waszyngtońskiej. Jest to ósmy pod względem wieku budynek akademicki w Stanach Zjednoczonych, który nadal jest używany zgodnie ze swoim pierwotnym przeznaczeniem akademickim, a także najstarszy zachowany budynek uczelni na zachód od Gór Allegheny.

Budynek znajduje się na rogu ulic South Lincoln Street i East Wheeling Street w Waszyngtonie, w stanie Pensylwania. Jego wymiary to 120 stóp na 40 stóp. Nazwa McMillan Hall pochodzi od nazwiska założyciela Kolegium i prezbiteriańskiego misjonarza Johna McMillana. W swojej historii McMillan znany był także jako "Old College", "Academy Building" i "Administration Building". Obecnie mieszczą się w nim biura administracyjne, w tym Biuro Komunikacji i Biuro Prezydenta. Buzdygan ceremonialny Kolegium jest wyrzeźbiony z oryginalnych drewnianych filarów.

W 1977 r. budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków. W Krajowym Rejestrze opisano architekturę budynku jako osiągającą "wyjątkową jakość i urok dzięki temu, że budowniczowie wernakularni selektywnie zapożyczyli gruzińskie, rzymsko-klasycystyczne, adamaszkowe i inne europejskie renesansowe formy architektoniczne, elementy i detale i połączyli je na swój własny, ezoteryczny sposób". W Krajowym Rejestrze opisano jego znaczenie historyczne jako "unikalnej odmiany kamiennego budynku z zachodniej Pensylwanii", nazywając go "niezastąpionym na poziomie regionalnym lub krajowym".

W 1793 r. powiernicy Akademii Waszyngtońskiej zezwolili na budowę nowego budynku. Alexander Hamilton i Henry Lee zatrzymali się w tej sali podczas swojej wizyty w czasie rebelii Whiskey. Dwupiętrowy budynek z kamienia był gotowy do użytku w 1797 roku. W 1818 r. dobudowano dwa skrzydła i portyk, dzięki czemu budynek mógł pomieścić akademiki i jadalnie dla studentów. W 1900 r. budynek został uratowany przed planowaną rozbiórką przez dobroczyńcę, który nalegał, aby go zachować. Aby zrobić miejsce dla planowanej biblioteki, budynek został przesunięty o 12 m w kierunku ulicy Lincoln. W 1912 roku budynek został przebudowany na biura administracyjne. W 1928 roku północne skrzydło, które służyło jako mieszkanie dla studentów, zostało przebudowane w celu stworzenia przestrzeni biurowej. W różnych okresach w piwnicach mieściła się jadalnia, stołówka, sale lekcyjne i księgarnia. Pod koniec lat 80. XX wieku przywrócono jej wygląd z XVIII wieku.

Został uznany za historyczny zabytek publiczny przez Fundację Historii i Zabytków Hrabstwa Waszyngton.