Chatham Manor, Fredericksburg

Chatham Manor to dwór w stylu georgiańskim ukończony w 1771 roku przez farmera i męża stanu Williama Fitzhugha, po około trzech latach budowy, nad rzeką Rappahannock w Stafford County w Wirginii, naprzeciwko Fredericksburga. Przez ponad sto lat był centrum dużej, dobrze prosperującej plantacji i jedyną prywatną rezydencją w Stanach Zjednoczonych, którą odwiedzili George Washington, Thomas Jefferson, Abraham Lincoln i Dwight D. Eisenhower.

Chatham odzwierciedlał również napięcia rasowe panujące w nowym kraju. W styczniu 1805 r. niewolnicy z Chatham obezwładnili i pobili swojego nadzorcę i jego pomocników w ramach niewielkiego buntu niewolników. Szybko zebrał się uzbrojony oddział białych mężczyzn. W czasie ataku zabili jednego niewolnika, a dwóch kolejnych zginęło, próbując uciec przed schwytaniem. Dwóch innych niewolników zostało deportowanych, prawdopodobnie na Karaiby lub do Luizjany, a Fitzhugh wkrótce sprzedał posiadłość.

Pięć dekad później, w 1857 roku, zmarła właścicielka Hannah Jones Coalter, która próbowała dokonać manumisji swoich 93 niewolników, po tym jak zabezpieczyła ich zarówno dla swojej córki, jak i dla niewolników. Jej krewni wytoczyli proces, twierdząc, że po decyzji Dreda Scotta niewolnicy byli prawnie niezdolni do podjęcia decyzji o pozostaniu w niewoli lub otrzymaniu wolności i pieniędzy wystarczających na osiedlenie się w innym stanie. Podczas gdy miejscowi sędziowie uważali, że wykonawcy testamentu powinni uwolnić niewolników zgodnie z intencją Hannah, podzielony Sąd Najwyższy Wirginii nie zgodził się z tym. Egzekutorzy sprzedali więc Chatham wraz z niewolnikami J. Horace'owi Lacy'emu, choć wkrótce jednej z niewolnic pozwolono podróżować, by zebrać pieniądze na kupno wolności dla siebie i swojej małej rodziny, i udało jej się to.

Podczas amerykańskiej wojny secesyjnej Lacysowie opuścili Chatham. Jego strategiczne położenie nad Fredericksburgiem przez krótki czas służyło jako kwatera główna Unii, a później jako główny szpital Unii podczas walk o kontrolę nad strategicznym miastem Wirginii i hrabstwem Spotsylvania w drodze do stolicy Konfederacji. Ze względu na wojenne użytkowanie i nieużywanie, Chatham popadł w wielką ruinę. Lacysowie ostatecznie sprzedali Chatham, aby zapłacić podatki w 1872 roku. Uratowany przed całkowitym zniszczeniem na początku XX wieku przez szereg bogatych amerykańskich właścicieli, Chatham został odnowiony i stał się wizytówką. W 1975 roku posiadłość została przekazana Służbie Parków Narodowych i obecnie służy jako siedziba Narodowego Parku Wojskowego Fredericksburg i Spotsylvania.