Anangula Archeological District, Anangula Island

Anangula Site to stanowisko archeologiczne na Wyspach Aleuckich na Alasce. Znajduje się na wyspie o długości 1,5 mili u zachodniego wybrzeża wyspy Umnak, 3,1 mili na północny zachód od Zatoki Nikolskiego. Miejsce to dokumentuje jedną z najwcześniejszych znanych osad ludzkich na Aleutach, datowaną na ok. 6400 lat p.n.e. W latach 70. XX wieku uważano, że jest to pozostałość po ludziach, którzy przypuszczalnie migrowali tu przez most lądowy z Azji.

Uważa się, że miejsce to znajdowało się na południowym skraju hipotetycznego beringowskiego mostu lądowego, przez który po raz pierwszy zasiedlono obie Ameryki. Uważa się, że w czasie zasiedlenia poziom morza był niższy, a obszar ten składał się z równiny otoczonej wodami bogatymi w składniki odżywcze i obfitymi w dziką zwierzynę. W bezpośrednim sąsiedztwie osady znajdują się także dowody opadów popiołu wulkanicznego, które, jak się przypuszcza, przyczyniły się do ostatecznego opuszczenia tego miejsca, prowadząc do zasiedlenia innych części Beringii.

Stanowisko Anangula zostało po raz pierwszy odkryte przez Williama S. Laughlina w 1938 r. gdy badania powierzchniowe wskazały ten obszar jako potencjalnie interesujący. W latach 50. przeprowadzono dodatkowe badania na tym obszarze, ale jego wiek nie został zrozumiany do czasu odnalezienia głównych elementów, zakopanych pod 2-metrową warstwą osadów wulkanicznych. Wykopaliska prowadzone pod koniec lat 60. XX wieku odsłoniły wszystkie lub część pozostałości ośmiu domów i wydobyły ponad 30 tys. artefaktów, z których część była mało podobna do innych znalezisk z Ameryki Północnej z tamtego okresu. Konstrukcje te były częściowo podziemne, miały wymiary około 3 m na 5,5 m i były najwyraźniej przeznaczone dla pojedynczych rodzin.

W 1972 r. miejsce to zostało wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków jako Rejon Archeologiczny Wyspy Ananiuliak, a w 1978 r. uznano je za Narodowy Rejon Zabytkowy.