The Shawnee Inn & Golf Resort, Delaware Water Gap National Recreation Area

Shawnee Inn & Golf Resort to ośrodek wypoczynkowy w miejscowości Shawnee on Delaware, położonej u podnóża Gór Pocono w północno-wschodniej Pensylwanii. Hotel jest budynkiem w stylu hiszpańskiego odrodzenia kolonialnego, o biało-morskiej architekturze i hiszpańskich dachach pokrytych dachówką. Mike Jesky z gazety Standard-Speaker napisał: "Trzypiętrowy, 96-pokojowy zajazd jest duży i płaski, a jego wygląd jest dostojny i zachęcający". W latach 90. XX wieku Shawnee Inn został uznany za jedyny ośrodek wypoczynkowy nad brzegiem rzeki Delaware. Magazyn "Tee Time" uznał tamtejsze pole golfowe za jedno z najlepszych w regionie Mid-Atlantic.

Hotel został otwarty 5 czerwca 1911 r. jako Buckwood Inn i zbudowany przez Charlesa Campbella Worthingtona, byłego szefa Worthington Pump and Machinery Corporation. Zbudowano go z betonu, co w tamtych czasach uważano za niezwykłe, a niektóre ściany miały grubość jednej stopy. Autor Lawrence Squeri napisał: "Chociaż Buckwood Inn przylegał do rzeki Delaware, zaledwie kilka kroków od wody, jego zarząd zdawał sobie sprawę, że goście woleli basen niż kąpiel w rzece".

Pole golfowe w Buckwood Inn było pierwszym polem zaprojektowanym przez A. W. Tillinghasta, znanego architekta pól golfowych. W 1919 r. ośrodek był gospodarzem amatorskich mistrzostw Stanów Zjednoczonych kobiet, które wygrała Alexa Stirling. John D. Rockefeller zatrzymał się, by zagrać w golfa w Buckwood Inn w 1920 roku. Worthington zatrudnił "Szkota ze stadem owiec i psów", aby utrzymać fairway'e w ryzach, ale jego wysiłki nie przyniosły rezultatów. Zaprojektował więc kosiarkę trałową do utrzymania pola golfowego, co doprowadziło do powstania Shawnee Mower Factory, która sprzedawała kosiarki trałowe w całych Stanach Zjednoczonych.

Coroczny turniej Shawnee Open przyciągał znanych golfistów, takich jak Harry Vardon, Ted Ray, Freddie McLeod i Alex Smith. Podczas turnieju w 1913 roku Worthington wysłał do uczestników list, w którym sugerował, by się zebrali i zorganizowali. W 1938 roku w Buckwood Inn odbyły się Mistrzostwa PGA, a w programie napisano: "To właśnie myśl wyrażona w tym liście podsunęła chłopcom pomysł utworzenia stowarzyszenia zawodowego". W meczu o tytuł Paul Runyan pokonał Sam Sneada 8 i 7.

W 1943 r. zespół Freda Waringa kupił ośrodek, przemianował go na Shawnee Inn i nadawał swoje programy radiowe z Shawnee Playhouse, położonego pół mili dalej. Jackie Gleason zaczął grać w golfa w 1944 roku, a Art Carney, Lucille Ball, Ed Sullivan i Perry Como regularnie pojawiali się w ośrodku. Arnold Palmer poznał swoją żonę Winnie w Shawnee Inn, kiedy pracowała w domu klubowym w 1954 r.".

W 1964 roku pole golfowe zostało powiększone z osiemnastu do dwudziestu siedmiu dołków, z dziewięcioma nowymi dołkami zaprojektowanymi przez Billa Diddle'a. Jason Scott Deegan z Golf Advisor napisał: "To, gdzie zaczynają się dołki Tillinghast, a gdzie kończą Diddle, może być mylące, ale mimo to dobrze się komponują." Dwadzieścia cztery z dołków znajdują się na prywatnej wyspie na rzece Delaware. Jesky napisał: "Kilka z dołków wymaga pokonania rzeki Delaware, a most o długości 284 stóp pomaga golfistom się tam dostać".

W 1967 r. Hale Irwin zdobył mistrzostwo NCAA dla Uniwersytetu Kolorado na polu golfowym Shawnee Inn.

W 1972 roku ośrodek połączył się z American Landmark Corp. ze Stroudsburga pod kierownictwem dewelopera Karla Hope. W 1974 r. założył on Shawnee Village, pierwszą w Pensylwanii inwestycję związaną z użytkowaniem nieruchomości w oznaczonym czasie. W 1975 r. w Shawnee Inn zaczęto oferować jazdę na nartach, a do prowadzenia nowej działalności zatrudniono mistrza narciarskiego Jean-Claude'a Killy'ego.

Charles Kirkwood, rodowity mieszkaniec Bethlehem, kupił Shawnee Inn w 1977 roku. Dziewięciodołkowe pole par-3 Tillinghast Approach Course, zaprojektowane przez Toma Doaka, zostało otwarte w 2006 roku.