Lamar Porter Athletic Field, Little Rock

Lamar Porter Athletic Field znajduje się przy ulicach West 7th i Johnson, w dzielnicy Stifft Station w Little Rock w stanie Arkansas. Jest to zbudowane przez Works Progress Administration boisko baseballowe, które 6 grudnia 1990 r. zostało wpisane do Narodowego Rejestru Zabytków. Na boisku Porter Field swoją karierę rozpoczął znany trzeci basista Brooks Robinson.

Jak opisano w formularzu nominacyjnym do Krajowego Rejestru, budowa boiska do gry w piłkę była "jednym z najważniejszych wydarzeń we wczesnych latach działalności Klubu Chłopców w Little Rock". W chwili jego budowy 10-akrowy teren znajdował się w ówczesnym "zachodnim" Little Rock, na obszarze, który John Nolen, znany w całym kraju urbanista i architekt krajobrazu, był zaniepokojony brakiem obiektów rekreacyjnych w Little Rock i uznał go za pożądany dla rozwoju parku i boiska.

Nolen zauważył, że chociaż tereny szkolne oferują "możliwość korzystania z piaskownic i urządzeń używanych przez małe dzieci, to jednak istnieje wyraźna potrzeba stworzenia dwóch klas placów zabaw, na których chłopcy w wieku od dziesięciu do szesnastu lat oraz od szesnastu lat wzwyż mogliby mieć okazję do poważniejszych, zorganizowanych zabaw".

Budowę takiego boiska rozpoczęto jesienią 1934 r. i zatrudniono przy niej robotników z federalnej organizacji Works Progress Administration. Realizacja projektu zajęła 18 miesięcy. Uzupełnieniem boiska są korty tenisowe, place zabaw i inne miejsca rekreacyjne.

Lamar Porter był synem pana i pani Q. L. Porter z Little Rock, urodził się 17 sierpnia 1913 r. Kształcił się w szkołach publicznych Little Rock, uczęszczał do Little Rock High School, a w 1931 r. ukończył Sewanee Military Academy w Tennessee. Porter był studentem Washington and Lee University w Wirginii, kiedy zginął 12 maja 1934 r. w wypadku samochodowym między Lexington a Staunton w Wirginii.

Rodzina Lamara Portera, chcąc upamiętnić jego życie, przekazała ziemię i pieniądze potrzebne do budowy tytułowego boiska baseballowego. Jego matka, ciotka, pani J.D. Jordan, oraz brat, Jim S. Porter, przekazali darowiznę w pierwszą rocznicę śmierci Portera, która przypadła akurat w Dzień Matki.

Po zakończeniu budowy kompleks posiadał oświetlony stadion do softballu z podziemnym okablowaniem, cztery oświetlone korty tenisowe, regulaminowy stadion do baseballu, trybunę z 1500 miejscami siedzącymi, pomieszczenia klubowe, prysznice, szatnie, pomieszczenia do odpoczynku i stoisko z napojami. W lecie 1936 r. po raz pierwszy korzystały z niego drużyny Boys' Club, a w 1937 r. także drużyny City Leagues i American Legion.

Na posesji znajdował się również plac zabaw z huśtawkami, zjeżdżalniami i dżunglami, mały plac zabaw dla dzieci z hamakami, małymi zjeżdżalniami i stolikami dla przedszkolaków, plac zabaw dla starszych dzieci z urządzeniami do majsterkowania i spokojnych gier, a także inne tereny z boiskami do gry w bule, marmury, podkowy, piłkę ręczną, siatkówkę i tenisa stołowego, jak również miejsca piknikowe i "scena do przedstawień teatralnych".

Lamar Porter Athletic Field został otwarty dla publiczności w 1937 roku na rogu ulic Seventh i Johnson, gdzie ostatecznie stał się domem dla Pewee League, Midget League, Little League, Pony League, American Legion i półprofesjonalnych drużyn baseballowych. Little Rock Doughboys byli jedyną drużyną legionową w mieście, dopóki w 1954 r. nie zastąpiła ich ośmiozespołowa liga legionowa.

Na tym historycznym boisku kręcono sekwencję baseballową w filmie "Historia żołnierza" z 1984 r.