Mukilteo Lighthouse Park, Mukilteo

Park Latarni Morskich Mukilteo obejmuje latarnię morską na zachodnim krańcu miasta Mukilteo w stanie Waszyngton oraz 12 akrów na południe od niej. Nieruchomość znajduje się na zachód i południe od terminalu promowego Washington State Ferries, z którego odpływają promy do Clinton i na wyspę Whidbey, a od południa i wschodu graniczy z linią kolejową BNSF. Wyspa Whidbey leży w wąskiej części Possession Sound i jest dobrze widoczna z brzegu.

Park ten był wcześniej znany jako Park Stanowy Mukilteo. W 2001 roku latarnia morska została przekazana miastu Mukilteo, a w 2003 roku Parki Stanowe Waszyngtonu przekazały miastu tereny parkowe. W 2004 roku miasto przyjęło plan generalny parku latarni morskiej, w ramach którego w czterech etapach dokonano fizycznych ulepszeń terenu. Zakończono etapy I i II, w których dodano udogodnienia i parking. Dzieła sztuki autorstwa Joe Gobina i Jamesa Madisona, rzeźbiarzy z plemienia Tulalip, wskazują na znaczenie tego miejsca dla wielu plemion, zwłaszcza dla Plemion Tulalip z hrabstwa Snohomish, które zamieszkiwały to miejsce przez ponad 1000 lat, aż do okupacji europejsko-amerykańskiej w połowie XIX wieku. W 1855 roku podpisano tu Traktat z Point Elliott, na mocy którego trzy plemiona zostały zmuszone do ponownego osiedlenia się w zatoce Tulalip po drugiej stronie zatoki Port Gardner. Park Latarni Morskich jest również ważny ze względu na to, że 31 maja 1792 roku przyrodnik kapitana George'a Vancouvera wylądował na brzegu małą łodzią. Vancouver nazwał ten obszar Rose Point, co dziś odzwierciedla nazwa pobliskiej społeczności Rosehill.

Park Latarni Morskich w Mukilteo ma około 1500 stóp piaszczystej plaży i obejmuje publiczną przystań dla łodzi, latarnię morską i promenadę nadbrzeżną. Jest to jedna z najłatwiej dostępnych linii brzegowych w miejskim hrabstwie Snohomish, zwłaszcza dla osób wymagających dostępu ADA.