Edgartown Village Historic District, Edgartown

Edgartown Village Historic District to historyczna dzielnica obejmująca tradycyjne centrum Edgartown, Massachusetts, na wyspie Martha's Vineyard. Dzielnica jest w przybliżeniu ograniczona ulicami Water St. i Pease's Point Way i obejmuje około 500 akrów. Budynki w dzielnicy reprezentują przede wszystkim okres rozwoju Edgartown w XIX wieku. Znajdują się tu wytworne domy bogatych kapitanów statków, a także ważne budynki publiczne, takie jak gmach sądu hrabstwa Dukes i więzienie, kościół federalny i kościół wielorybniczy. W 1983 roku dzielnica została wpisana na listę National Register of Historic Places.

Edgartown zostało zasiedlone po tym, jak w 1641 roku obszar ten został przyznany Thomasowi Mayhew, a wcześniej zajmowali go Wampanoagowie. W 1671 roku, kiedy Martha's Vineyard było częścią Nowego Jorku, zostało włączone do miasta. W Edgartown zachowały się tylko fragmenty budynków z pierwszego okresu; przykładem jest dom kapitana D. Fishera przy North Water Street. Większość XVIII-wiecznych domów, które przetrwały, jest zbudowana w stylu wernakularnym; dom Thomasa Cooke'a to typowy georgiański dom pięciokondygnacyjny z centralnie umieszczonym kominem.

Okres świetności Edgartown w XIX wieku przypadł mniej więcej na drugą ćwierć XIX wieku, kiedy to przemysł wielorybniczy zdominował gospodarkę miasta. W związku z tym duża część architektury Edgartown jest utrzymana w najpopularniejszym stylu z tego okresu - greckim odrodzeniu. Większość budynków z tego okresu to półtorakondygnacyjne domki o skromnej stylistyce, np. z narożnymi pilastrami. Fisher House przy Morse Street jest prawdopodobnie najbardziej wyszukanym domem w stylu greckiego renesansu w wiosce. Z powodu upadku przemysłu wielorybniczego i gospodarki wioski pozostało stosunkowo niewiele budynków z epoki wiktoriańskiej. W latach 1895-1930 wybudowano kilka domów letniskowych, głównie w stylu Colonial Revival.