Hyatt Regency walkway collapse, Kansas City

17 lipca 1981 r. w hotelu Hyatt Regency w Kansas City, Missouri, doszło do zawalenia się dwóch napowietrznych kładek. Wypełnione imprezowiczami betonowe i szklane platformy runęły kaskadowo w dół, rozbijając się o odbywającą się w lobby potańcówkę, zabijając 114 osób i raniąc 216. Zawalenie się budynku na wiele lat odbiło się na społeczeństwie Kansas City, a jego skutkiem były miliardy dolarów roszczeń ubezpieczeniowych, dochodzenia prawne i reformy władz miasta.

Hyatt został zbudowany zaledwie kilka lat wcześniej, w okresie ogólnokrajowej tendencji do przyspieszonego budowania dużych obiektów, przy ograniczonym nadzorze i poważnych niepowodzeniach. Jego dach częściowo zawalił się podczas budowy, a nieprzemyślany projekt przejścia podziemnego ulegał stopniowej degradacji w wyniku błędnej komunikacji, zaniedbania i nieodpowiedzialności korporacji. W wyniku dochodzenia stwierdzono, że chodnik zawiódłby nawet przy jednej trzeciej ciężaru, który utrzymał się tamtej nocy. Firma inżynierska, skazana za rażące zaniedbanie, niewłaściwe postępowanie i nieprofesjonalne zachowanie, straciła przynależność państwową i wszystkie licencje inżynierskie w czterech stanach, ale została uniewinniona od zarzutów kryminalnych. Właściciel firmy i główny inżynier Jack D. Gillum ostatecznie przyznał się do pełnej odpowiedzialności za zawalenie się budynku i jego oczywiste, lecz niekontrolowane błędy projektowe, i został wykładowcą zajmującym się katastrofami inżynieryjnymi.

Katastrofa przyniosła wiele lekcji i reform w zakresie etyki inżynierskiej i bezpieczeństwa oraz zarządzania kryzysowego. Była to najbardziej śmiertelna awaria konstrukcji od czasu zawalenia się młyna w Pemberton ponad 120 lat wcześniej i pozostała drugim najbardziej śmiertelnym zawaleniem konstrukcji w Stanach Zjednoczonych aż do zawalenia się wież World Trade Center 20 lat później.