Cork Run Tunnel, Pittsburgh

Tunel Cork Run, znany również jako Berry Street Tunnel, jest jednym z dziewięciu tuneli zbudowanych w Pittsburghu, w Pensylwanii, w ramach pierwotnej linii kolejowej Pittsburgh and Steubenville Railroad. Tunel został zbudowany w 1851 roku jako jednotorowy otwór o długości 2100 stóp, do którego prowadziły głębokie, otwarte przekopy, aby połączyć centrum Pittsburgha z punktami położonymi na zachód, po południowej stronie rzeki Ohio. Aby przyspieszyć budowę i zapewnić wentylację, z nadległego grzbietu do punktu znajdującego się w połowie tunelu wydrążono szyb. Prace zawieszono w 1856 roku z powodu kłopotów finansowych, a wznowiono w 1862 roku. Tunel ukończono w 1865 roku.

Natychmiast po ukończeniu budowy okazało się, że tunel potrzebuje dwóch linii. W 1870 roku tunel został poszerzony do dwóch torów, a jego budowę zakończono w 1873 roku. Mimo to tunel nadal stanowił wąskie gardło, ponieważ duże wagony nie mogły się mijać bez powodowania wykolejeń, co zdarzało się często. W 1889 roku rozpoczęto prace nad budową linii Ohio Connecting Railway, która miała odciążyć tunel. W tym samym czasie dolina Cork's Run została zasypana w celu wybudowania stoczni Sheraden Yards, która zasilała tunel Cork Run.

Do 1906 r. powłoka tunelu uległa zniszczeniu, stała się niestabilna i wymagała niemal ciągłych napraw. Ponieważ tunel był tak wąski, robotnicy musieli schronić się przed przejeżdżającymi pociągami. Doszło do co najmniej jednego śmiertelnego wypadku przy pracy, a kilka zawałów spowodowało zamknięcie tunelu. Około 1900 roku na końcu tunelu w Pittsburghu wycięto odcinek o długości 91 m, otwierając go ku niebu. Do 1947 roku tunel Cork Run był jedynym tunelem w Panhandle Division, który nie został w pełni "oświetlony", czyli otwarty dla nieba na całej długości.

Tunel został wyremontowany i ponownie otwarty w 1995 roku, aby służyć jako połączenie między dzielnicą Sheraden w Pittsburghu a gminą Ingram na zachodniej magistrali Port Authority of Allegheny County.