Fort Anderson, Paducah

Fort Anderson w Paducah, w stanie Kentucky, był miejscem bitwy pod Paducah. Pierwotnie był składem zaopatrzenia, a następnie został przebudowany na fort z siedmioma działami. Fort Anderson miał 400 stóp długości i biegł 160 stóp w kierunku rzeki Ohio, otoczony od zachodu, północy i południa 50-stopowymi rowami wypełnionymi wodą. Fortem dowodził pułkownik Stephen G. Hicks, dowódca federalny. W forcie przebywało 665 ludzi.

W marcu 1864 r. konfederacki generał-major Nathan Bedford Forrest wyruszył z Columbus w stanie Missisipi z siłami liczącymi mniej niż 3 000 ludzi w wielozadaniową ekspedycję do zachodniego Tennessee i Kentucky. Do Paducah dotarł 25 marca i szybko zajął miasto. Kawaleria zaczęła niszczyć niepotrzebne zapasy, a zabierała to, co chciała, głównie konie i muły.

Fort Anderson był dowodzony przez oficerów Unii, płk. Stephena G. Hicksa i por. komandora Jamesa W. Shirka. Mieli oni wsparcie dwóch kanonierek na rzece Ohio i odmówili poddania się.

Forrest wysłał wiadomość do Hicksa z prośbą o bezwarunkową kapitulację. List brzmiał następująco: Pułkowniku: Dysponując siłami wystarczającymi do zdobycia waszych dzieł i zredukowania tego miejsca, a także chcąc uniknąć niepotrzebnego rozlewu krwi, żądam poddania fortu i oddziałów wraz z całym mieniem publicznym. Jeśli się poddacie, będziecie traktowani jak jeńcy wojenni, ale jeśli będę musiał szturmować wasze dzieła, nie spodziewajcie się żadnej ćwiartki. N.B. Forrest, generał major, dowódca wojsk konfederackich.

Pułkownik Hicks odpowiedział własnym listem, w którym czytamy: Sir: W tej chwili otrzymałem Pański list z dnia dzisiejszego, w którym żąda Pan bezwarunkowej kapitulacji sił pod moim dowództwem. Mogę odpowiedzieć, że zostałem tu umieszczony przez rząd, aby bronić tego posterunku, i w tym, jak również we wszystkich innych rozkazach moich przełożonych, czuję się w obowiązku jako honorowy oficer być posłusznym. Muszę zatem z szacunkiem odmówić poddania się, czego Pan może zażądać. S.G. Hicks, pułkownik, dowódca posterunku

W rezultacie 25 marca 1864 r. o godz. 4.30 Forrest wydał rozkaz do szarży. Dowodzeni przez pułkownika Alberta P. Thompsona z Paducah konfederaccy kawalerzyści ruszyli na fort. Zostali ostrzelani strzałami i kanistrami z nowo przerobionych kanonierek. Wycofali się, po czym zaatakowali ponownie, ale spotkali się z równie silną zaporą. Konfederaci weszli do domów znajdujących się w pobliżu fortu i rozpoczęli ostrzał pod osłoną domów. Generał Forrest wydał rozkaz przerwania ognia.

Choć uważa się to za zwycięstwo Konfederatów, nie był to konflikt, który wprowadził jakiekolwiek trwałe zmiany.