Wakefield Park Historic District, Wakefield

Wakefield Park Historic District to historyczna dzielnica mieszkaniowa obejmująca część planowanego osiedla z przełomu XIX i XX wieku w zachodniej części Wakefield w stanie Massachusetts. Dzielnica obejmuje szesnaście nieruchomości na 8 akrach ziemi z około 100 akrów, które stanowiły pierwotną zabudowę. Większość nieruchomości w tym okręgu znajduje się przy Park Avenue, a kilka przy bezpośrednio sąsiadujących ulicach.

Osiedle Wakefield Park zostało założone w 1888 roku przez J.S. Merrilla, lokalnego dewelopera, na terenach położonych na południowy zachód od centrum miasta, które do lat 50. XIX wieku były wykorzystywane jako pola uprawne. Merrill sam zagospodarował niektóre z tych nieruchomości i wprowadził ograniczenia w sprzedaży działek, aby zapewnić, że na tym obszarze będą stały tylko wysokiej jakości domy z wyższej klasy średniej. W latach 90. XIX wieku, kiedy rozwój na tym obszarze był w szczytowym okresie, Merrill nawiązał współpracę z Charlesem Hanksem, który z powodzeniem reklamował osiedle jako zdrowe "przedmieście z ogrodem", alternatywę dla życia w mieście.

Pod względem architektonicznym wybudowane domy prezentują różnorodność stylów popularnych na przełomie XIX i XX wieku, często łącząc elementy architektoniczne z różnych stylów. Przykładem tego eklektyzmu jest dom przy Park Avenue 8: zbudowany ok. 1900 r. jest to 2+1⁄2-piętrowy dom o konstrukcji szkieletowej ze stromym dachem w stylu Colonial Revival, ale z wejściem w stylu Craftsman/Bungalow. Narożna wieża jest typowa dla domów wiktoriańskich w stylu Queen Anne. Kilka domów, w tym domy przy Park 2 i 4, łączy style Shingle i Colonial Revival, natomiast Park 24 jest bardziej typowym wiktoriańskim budynkiem Queen Anne.

W 1990 r. dzielnica została wpisana do Krajowego Rejestru Zabytków.