Agricultural Engineering Building, Madison

Budynek Inżynierii Rolniczej to zabytkowy budynek z 1907 roku w Madison w stanie Wisconsin, w którym mieści się Wydział Inżynierii Systemów Biologicznych Uniwersytetu Wisconsin-Madison. Przez lata w budynku tym prowadzono ważne badania nad erozją gleby, udoskonalono pierwszą sieczkarnię samojezdną, a także utworzono nowy Wydział Zarządzania Dziką Przyrodą Aldo Leopolda. W 1985 r. budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków i jest obecnie częścią Henry Mall Historic District.

Kolegium Rolnicze UW zostało założone w 1889 roku. W pierwszych dekadach swojej działalności koncentrowało się na badaniach i udostępnianiu praktycznych zastosowań tych badań rolnikom z całego stanu. Kolegium było pionierem dwunastotygodniowego Krótkiego Kursu Rolniczego i Kursu Mleczarskiego, a przed tą uczelnią wybudowano wiele budynków, w tym King Hall, Dairy Barn i Agriculture Hall.

Wydział Inżynierii Rolniczej został założony w 1904 roku w celu projektowania "aparatury rolniczej opracowanej na podstawie badań prowadzonych przez College of Agriculture". Nowy budynek wydziału został ukończony w 1907 roku, według projektu Arthura Peabody'ego, nowego architekta nadzorującego UW. Peabody był rodowitym mieszkańcem Wisconsin, urodzonym w Eau Claire, który w ciągu następnych trzydziestu lat zaprojektował wiele budynków UW, w tym pawilon Stock Pavilion, dom polowy w Camp Randall i Memorial Union.

Peabody zaprojektował budynek Inżynierii Rolniczej jako dwupiętrową konstrukcję o wymiarach 45 na 150 stóp, zwieńczoną czterospadowym dachem pokrytym czerwoną dachówką. Styl budynku to Georgian Revival, z ceglanymi ścianami z gzymsami na narożach, oknami na pierwszym piętrze ozdobionymi zwornikami i gzymsem modylionowym. Wejścia prowadzą przez środkowe wykusze pod dużymi oknami z naświetlami, obramowanymi frontonami z gzymsami. Budynek Peabody'ego został zaprojektowany tak, aby harmonizował z pobliskimi budynkami Dziennikarstwa Rolniczego i Biochemii. Wewnątrz na pierwszym piętrze początkowo mieściły się laboratoria, sklepy, biura i sale wykładowe. Górne piętro było otwartym pomieszczeniem, w którym prezentowano maszyny.

W budynku Inżynierii Rolniczej miały miejsce ważne wydarzenia. W 1907 r. w budynku tym założono Amerykańskie Stowarzyszenie Inżynierów Rolniczych i Biologicznych. Edward Richard Jones, pierwszy kierownik wydziału, badał w tym budynku erozję gleby, co doprowadziło do opracowania sposobów jej ograniczania. Floyd Waldo Duffee, drugi kierownik wydziału, badał elektryfikację obszarów wiejskich za pomocą eksperymentalnej linii elektrycznej w Ripon, która objęła sześć gospodarstw. Zaprojektował również ulepszenia pierwszej sieczkarni samojezdnej i wraz z A.H. Wrightem z wydziału agronomii współtworzył suszarnię do nasion kukurydzy na gorące powietrze. Wydział Inżynierii Rolniczej opracował również wentylowane budynki magazynowe, silosy okopowe o dużej pojemności, a w 1943 roku rozpoczął pierwszy w USA program bezpieczeństwa w gospodarstwie rolnym. W 1933 r. utworzono nowy Wydział Zarządzania Dziką Przyrodą Aldo Leopolda, który przez pierwsze dwa lata swojej działalności mieścił się w tym budynku.

Na przestrzeni lat budynek niewiele się zmienił. W 1985 r. został wpisany na listę NRHP ze względu na znaczenie dla całego kraju w dziedzinie inżynierii oraz ze względu na lokalne znaczenie w dziedzinie architektury.