Black Rock Historic District, Fairfield

Black Rock Historic District to dzielnica historyczna o charakterze głównie mieszkalnym w Black Rock w Bridgeport w stanie Connecticut. Została wpisana na listę National Register of Historic Places w 1979 roku. W tym czasie znajdowało się w niej 109 budynków. Historyczna dzielnica otacza górny bieg Black Rock Harbor.

Black Rock zostało zasiedlone w 1644 roku, a w latach 60. XVIII wieku, po wybudowaniu mostu na Ash Creek, który umożliwił bezpośrednie połączenie drogowe z centrum Fairfield, stało się ważnym ośrodkiem żeglugi i handlu. W czasie amerykańskiej wojny rewolucyjnej był to trzeci co do wielkości port w Connecticut, a w 1790 roku stał się oficjalnym portem wejściowym dla hrabstwa Fairfield. Wioska była pierwotnie częścią Fairfield, a w 1870 roku została przyłączona do Bridgeport. W tym czasie port stracił już na znaczeniu. W kolejnych latach ta niegdyś wiejska wioska stopniowo włączała się w tkankę miejską miasta. Ta część dzielnicy, która znajduje się na południe od Bartram Avenue, jest także lokalnym okręgiem historycznym miasta Bridgeport, w którym zmiany w wyglądzie zewnętrznym budynku, które są widoczne z drogi publicznej, muszą uzyskać świadectwo stosowności od Komisji Dzielnicy Historycznej.

W dzielnicy znajduje się Dom Thomasa Wheelera Sr. przy 266 Brewster Street, uważany za czwarty najstarszy dom w Connecticut. Inne ważne budowle to Dom Gershoma Sturgesa/Benjamina Penfielda przy 105 Beacon Street, przykład stylu greckiego odrodzenia; Dom Wolcotta Chaunceya przy 150 Seabright Avenue, przykład kolonialnego domu typu "Cape" i miejsce urodzenia komodora Isaaca Chaunceya; Dom kapitana Williama Halla przy 87 Ellsworth Street, gotycko-włoska willa w stylu "Hudson River Bracketed", będąca domem wielkiego właściciela stoczni; oraz Dom Braci Gould przy 119-21 Seabright Avenue, podwójny dom zbudowany w stylu francuskiego II Cesarstwa dla dwóch przedsiębiorców budowlanych.