Longfellow Historic District, Iowa City

Longfellow Historic District to uznana w kraju dzielnica historyczna znajdująca się w Iowa City, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Została wpisana na listę National Register of Historic Places w 2002 roku. W momencie nominacji liczyła 355 obiektów, w tym 250 budynków, 103 budynki i dwie konstrukcje, które nie przyczyniły się do jej powstania. Wraz z rozwojem Uniwersytetu Iowa na początku XX wieku do miasta dołączały nowe części. Dzielnica Longfellow, nazwana tak na cześć lokalnej szkoły podstawowej ukończonej w 1919 roku, była częścią tej ekspansji. Północna część dzielnicy wzdłuż East Court Street powstała w XIX wieku, ponieważ ulica łączyła centrum miasta z szosą Muscatine. Pozostała część dzielnicy została zabudowana gruntami rolnymi w latach 1908 i 1914. W 1910 roku doprowadzono do tej okolicy linię trolejbusową, co doprowadziło do powstania zabudowy podmiejskiej.

Większość domów w tej okolicy została ukończona między 1910 a 1940 rokiem. Budynki są małe lub średniej wielkości i odzwierciedlają style popularne w tamtych czasach, zwłaszcza amerykański Craftsman. Dwa budynki zaprojektowane przez architektów były dziełami dwóch mało znanych architektów: O.H. Carpenter dla domu E.T. Davisa przy Court Street oraz G.L. Lockart dla Longfellow School. Dom Oakes-Wood House, jeden ze starszych domów w okolicy, którego właścicielem był artysta Grant Wood, został indywidualnie wpisany na listę National Register of Historic Places.