Saints Peter and Paul Roman Catholic Church Complex, Milwaukee

Zespół kościoła rzymskokatolickiego Świętych Piotra i Pawła znajduje się w Milwaukee, w stanie Wisconsin. Kompleks został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków w 1991 roku ze względu na swoje znaczenie architektoniczne.

Parafia Świętych Piotra i Pawła została utworzona w 1889 roku, w odpowiedzi na szybko rosnącą populację niemieckich imigrantów w dzielnicy Upper East Side w latach 80-tych i 90-tych XIX wieku, pod kierownictwem wikariusza generalnego Milwaukee, wielebnego Leonarda Batza. Parafia liczyła początkowo czterdzieści trzy rodziny, które modliły się w tymczasowej kaplicy na rogu ulic East Bradford i North Cramer, podczas gdy w pobliżu budowano stały kościół.

Budynek kościoła został zaprojektowany przez Henry'ego Messmera z Milwaukee w stylu romańskim, z fundamentami z boniowanego kamienia wapiennego podtrzymującymi ściany z kremowej cegły. Ogólna forma to duży dwuspadowy dach z kwadratową wieżą w centrum od frontu. Wysoko w wieży znajduje się okno różane, nad nim dzwonnica pokryta ozdobną blachą, a następnie iglica z łupkowym dachem, zwieńczona krzyżem łacińskim. Po drugiej stronie frontu znajduje się dobudowany w 1939 r. murowany przedsionek. Po bokach kościoła znajdują się okrągłe okna witrażowe. Z tyłu znajduje się pół-oktagonalna apsyda. Wewnątrz nawy głównej niewiele się zmieniło w stosunku do 1800 r. Zachowały się oryginalne dębowe ławki, otynkowany strop sklepienia kolebkowego i oryginalne barokowe rzeźbione drewniane rewerendy. Kamień węgielny położono w 1890 r. a kościół poświęcono w 1892 r.

Klasztor został zbudowany w 1889 r. przed powstaniem obecnego kościoła. Jest to 2+1⁄2-piętrowy budynek zaprojektowany przez Hermana Paula Schnetzky'ego z Milwaukee w uproszczonym stylu romańskim.

Obecna plebania znajdująca się za kościołem została zbudowana w 1890 r. jako szkoła podstawowa parafii. Budynek ten również został zaprojektowany przez Messmera, ale w stylu neoklasycznym, z fundamentem z boniowanego kamienia wapiennego, ścianami z kremowej cegły i czterospadowym dachem. Nad centralnie umieszczonym wejściem znajduje się okno lunetowe. W 1912 r. budynek został przebudowany na plebanię.

Drugą szkołę podstawową zbudowano w 1912 r. Jest to 2+1⁄2-piętrowy budynek w stylu romańskim, zaprojektowany przez firmę Erhard Brielmaier and Sons w stylu raczej staromodnym jak na 1912 r. pasującym do pozostałych budynków. Budynek ma gotyckie zdobienia, a w każdym szczycie znajduje się okulus. Wewnątrz pokoje mają drewniane podłogi i otynkowane ściany.

W 1956 r. parafia dobudowała trzypiętrową szkołę podstawową. Szkoła ta nie jest uwzględniona w nominacji do nagrody NRHP.

Kompleks został wpisany na listę NRHP ze względu na swoje znaczenie architektoniczne. Każdy z budynków ma odrębny projekt, ale poza szkołą z 1956 r. są one zharmonizowane pod względem materiałów i epoki, a razem te budynki z przełomu wieków są wyjątkowo nienaruszone.